Wednesday, August 3, 2011
ಕಾಡಿನ ನ್ಯಾಯ
http://www.kannadaprabha.com/NewsItems.asp?ID=KPH20110803000827&Title=Headlines&lTitle=%AE%DA%C3%A8%DB%AB%DA+%D1%DA%DF%A6%A7&Topic=0&ndate=8/3/2011&Dist=೦
ಚಿಂತಾಮಣಿ/ಚಿಕ್ಕಬಳ್ಳಾಪುರದಲ್ಲಿ ಡಕಾಯಿತರೆಂದು ಭಾವಿಸಿ ಗ್ರಾಮಸ್ಥರು ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶದ ಒಂಬತ್ತು ಮಂದಿಯನ್ನು ಕೊಲೆ ಮಾಡಿದ ಘಟನೆ ಚಿಂತಾಮಣಿ ತಾಲ್ಲೂಕು ಬಾರ್ಲಹಳ್ಳಿ ಮತ್ತು ಯರ್ರಕೋಟೆ ಗ್ರಾಮಗಳಲ್ಲಿ ಮಂಗಳವಾರ ಹಾಡಹಗಲೇ ನಡೆದಿದೆ.
ಇದನ್ನು ಕನ್ನಡ ಪ್ರಭದಲ್ಲಿ "ಬಿಹಾರ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಅಟ್ಟಹಾಸ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಈ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಬಿಹಾರಕ್ಕಷ್ಟೇ ಸೀಮಿತವಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಮೇಲಿನ ಸುದ್ಧಿ ಸಾಬೀತು ಪಡಿಸುತ್ತದೆ.ನಾಗರಿಕ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಇಂತಹಾ ಬರ್ಬರ ಕೃತ್ಯ ನಡೆಯುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಏನು ?,ಹಿಂದೆ ಕೂಡ ಕಳ್ಳ ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಮನುಷ್ಯರನ್ನು ಕಂಬಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿ ಖಾರ ಪುಡಿ ಹಾಕಿ ಅಮಾನುಷವಾಗಿ ಥಳಿಸುವ ದೃಶ್ಯವನ್ನು,ಅದನ್ನು ನೋಡಿ ಅಲ್ಲಿನ ಸ್ತ್ರೀ ,ಮಕ್ಕಳು ,ಮುದುಕರೆಲ್ಲ ಅನಂದಿಸುವುದನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೇವೆ.
ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಇಂತಹ ಅಮಾನುಷ ಗಟನೆಗಳು ಗ್ರಾಮೀಣ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಏಕೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತವೆ?. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ನಗರ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ತೆಗಳುತ್ತ ಹಳ್ಳಿ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಹೊಗಳುವುದನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೇನೆ. ಇದನ್ನು ನಂಬಿ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹೋದವನ ಪಾಡು ದೇವರಿಗೇ ಪ್ರೀತಿ !.
ಪಟ್ಟಣದ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ನಿಕ್ರುಷ್ಟವೆಂದು ಹಳ್ಳಿಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಬಹಳ ಉತ್ಕೃಷ್ಟವೆಂದು ಹಲವರು ಹೊಗಳುವುದಕ್ಕೆ ಮೂಲಕಾರಣ ಹಳ್ಳಿಯ ಹಿಂಡು ಮನೋಭಾವ.(ಸಹ ಜೀವನ ,ಸಹಬಾಳ್ವೆ ?) ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಹಬ್ಬ ಆಚರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಒಟ್ಟಾಗಿ ಇರುತ್ತಾರೆ ...ಇತ್ಯಾದಿ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ ಅವರ ಭಾಷಣದಲ್ಲಿ . ಒಟ್ಟಾಗಿ ಕೊಲೆ ಕೂಡ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಸಹ ಸೇರಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ. ಇದು ಸಹಬಾಳ್ವೆ ,ಸಹಜೀವನವಲ್ಲ. ಇದು ಇನ್ನೊಬ್ಬನನ್ನು ತಮ್ಮ ನಡುವೆ ಬಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲಾರದ ಸಂಕುಚಿತ ಮನಸ್ತಿತಿ ಇದಕ್ಕೆ ಹಲವು ಕಾರಣಗಳಿವೆ.
ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಯ ಪಂಚಾಯತಿಗಳನ್ನು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಹೊಗಳುವವರಿದ್ದಾರೆ. ಪಂಚಾಯತ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಬಂದರೆ ದೇಶದ ಎಲ್ಲ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಮಂಜುಗಡ್ಡೆಯಂತೆ ಕರಗುತ್ತದೆಯೆಂದು ತಜ್ಞರು ಬಹಳ ಹಿಂದಿಂದ ಹೇಳುತ್ತಾ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರಾಚೀನ ಭಾರತದ ಉದಾಹರಣೆ ಕೂಡ ನೀಡುತಿದ್ದರು. ಇಂದು ಆ ಪಂಚಾಯಿತಿಗಳು 'ಮರ್ಯಾದಾ ಹತ್ಯೆಯ' ಪ್ರಮುಖ ಬಲಿಪೀಠವಾಗಿದೆ. ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಪಂಚಾಯತ್ ರಾಜ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಬ್ರಷ್ಟಾಚಾರದ ತೊಟ್ಟಿಲು. ಯಾವುದೇ ಉದಯೋನ್ಮುಖ ರಾಜಕಾರಿಣಿಯನ್ನು,ಅಧಿಕಾರಿಯನ್ನೂ "ನೀನು ಯಾವ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ದುಡಿಯಲು ಇಷ್ಟ ಪಡುತ್ತೀಯ ?"ಎಂದು ಕೇಳಿದರೆ ಅವನು/ಅವಳು "ನಾನು ಗ್ರಾಮೀಣ ಅಭಿವೃದ್ದಿ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ದುಡಿಯಲು ಇಷ್ಟ ಪಡುತ್ತೇನೆ ಎನ್ನುತ್ತಾನೆ . ಅದು ಅವರ ಕಾರ್ಯತತ್ಪರತೆ ಯನ್ನು ತೋರಿಸುವುದಿಲ್ಲ . ಈ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟು ಲಾಭ ಇದೆ!.ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಮತಗಳನ್ನು ಕ್ರೋಡಿಕರಿಸುವುದು ಸುಲಭದ ಕೆಲಸ. ಅಲ್ಲಿನ ಜನರ ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ಸ್ಮಂದಿಸಿದರೆ ಮುಗಿಯಿತು. ಇಲ್ಲಿನ ಜನರ ಭಾವನೆಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಜಾತೀಯತೆ ,ಧರ್ಮ, ಗುಂಪುಗಾರಿಕೆ ,ಮೂಡನಂಬಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಬೇರು ಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತದೆ.ಅವನ್ನು ಕೀಳುವುದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಅವಕ್ಕೆ ನೀರೆರೆಯುವುದು ಸುಲಭ ತಾನೇ.ಇದಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲಿನ ಜನರ, ಧಾರ್ಮಿಕ ನಾಯಕರ , ಗ್ರಾಮೀಣ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಪ್ರತಿಪಾದಕರ ಸಂಪೂರ್ಣ ಬೆಂಬಲ ಕೂಡ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಆದುದರಿಂದ ರಾಜಕಾರಣಿ ಈ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.ಇದೆ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ನಗರದ makeshift ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ (ಸ್ಲಂ)ಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಯೋಗಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಇಂದು ಈ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಬೆಳೆದು ಹೆಮ್ಮರವಾಗಿದೆ. ವೋಟುಗಳನ್ನು ಮಾರಿಕೊಳ್ಳುವುದು. ದೇವರ ದಿಂಡರ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಜಾತ್ರೆ ಉತ್ಸವ ಮಾಡಿ ಹಣ ದೋಚುವುದು ಇತ್ಯಾದಿ. ಇಂದು ಅದು ಸಂಪ್ರದಾಯ,ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಕೊಲೆಗಳನ್ನು ಕೂಡ ಮಾಡುವ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಬಂದುನಿಂತಿದೆ. ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಯಾವ ಹಂತಕ್ಕೆ ತಲುಪುತ್ತದೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.
Saturday, July 30, 2011
ಬಕಾಸುರ ನಾಯಿಗಳು..ನಿಸ್ಸಹಾಯಕ ನಾಗರೀಕತೆ
ಮಹಾಭಾರತ ಎಂಬ ಕಾದಂಬರಿಯಲ್ಲಿ ಏಕಚಕ್ರಪುರ ಎಂಬ ಊರಿದೆ. ಆ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ವ್ಯವಸ್ತಿತ ಆಡಳಿತ ಇತ್ತು. ಅಲ್ಲಿನ ಜನರಿಗೆ ಪಾಂಚಾಲದ ರಾಜನ ಆಸ್ಥಾನದ ಸಂಪರ್ಕ ಇತ್ತು.ಆದರೂ ಇಲ್ಲಿನ ಜನ ಊರಿನ ಹೊರಗೆ ಬೆಟ್ಟದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತಿದ್ದ ಭಕಾಸುರ ಎಂಬ ಧೈತ್ಯನಿಗೆ ಕಾಲಕಾಲಕ್ಕೆ ಒಂದು ಬಂಡಿ ಆಹಾರ ಪಧಾರ್ಥಗಳು ಮತ್ತು ಒಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಆಹಾರವಾಗಿ ಕಳುಹಿಸುತಿದ್ದರು. ಹಿಡಿಂಬಾಸುರನಂತೆ ಬಕಾಸುರ ದೊಡ್ಡ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವನಲ್ಲ. ಆತ ಒಂದು ವ್ಯವಸ್ತಿತ ಸಮಾಜದ ರಕ್ತ ಹೀರಿ ಬದುಕುತಿದ್ದಾತ. ಅಂದಿನ ಮಹಾ ಪರಾಕ್ರಮಿ ರಾಜರಿಗೆ, ಪವಾಡಸಿದ್ದರಾದ ಋಷಿ ಮುನಿಗಳಿಗೆ ಈ ಊರಿನ ಜನರ ಕಷ್ಟವನ್ನು ಪರಿಹರಿಸುವುದು ಅಗತ್ಯ ಎಂದೆನ್ನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಗಮನಿಸಿ ,ಇದು ಒಂದು ನಾಗರಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆ.
ಈಗ ಇದೇ ರೀತಿಯ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರ ಎದುರಿಸುತ್ತಿದೆ. ಬೀದಿ ನಾಯಿಗಳ ಹಿಂಡು ಬಡ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಎಗ್ಗಿಲ್ಲದೇ ಬೇಟೆಯಾಡುತ್ತಿವೆ. ಈ ನಾಯಿಗಳಿಗೆ ಕಾನೂನಿನ ರಕ್ಷಣೆ ಬೇರೆ!. ಜನರಿಂದ ಚುನಾಯಿತವಾದ ಮಹಾ ನಗರ ಪಾಲಿಕೆ ಕೂಡ ಈ ನರಹತ್ಯೆಯನ್ನು ನೋಡಿಯೂ ಅಸಹಾಯಕವಾಗಿ ಕುಳಿತಿದೆ.ಸಮಾಜದ ಚುಕ್ಕಾಣಿ ಹಿಡಿದ ಯಾರಿಗೂ ಇದು ಆದ್ಯತೆಯ ಮೇಲೆ ಪರಿಗಣಿಸಬೇಕಾದ ಎನಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಇದು ನಾಗರೀಕ ಸಮಾಜದ ದುರಂತವಲ್ಲವೇ ?
ಈಗ ಇದೇ ರೀತಿಯ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರ ಎದುರಿಸುತ್ತಿದೆ. ಬೀದಿ ನಾಯಿಗಳ ಹಿಂಡು ಬಡ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಎಗ್ಗಿಲ್ಲದೇ ಬೇಟೆಯಾಡುತ್ತಿವೆ. ಈ ನಾಯಿಗಳಿಗೆ ಕಾನೂನಿನ ರಕ್ಷಣೆ ಬೇರೆ!. ಜನರಿಂದ ಚುನಾಯಿತವಾದ ಮಹಾ ನಗರ ಪಾಲಿಕೆ ಕೂಡ ಈ ನರಹತ್ಯೆಯನ್ನು ನೋಡಿಯೂ ಅಸಹಾಯಕವಾಗಿ ಕುಳಿತಿದೆ.ಸಮಾಜದ ಚುಕ್ಕಾಣಿ ಹಿಡಿದ ಯಾರಿಗೂ ಇದು ಆದ್ಯತೆಯ ಮೇಲೆ ಪರಿಗಣಿಸಬೇಕಾದ ಎನಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಇದು ನಾಗರೀಕ ಸಮಾಜದ ದುರಂತವಲ್ಲವೇ ?
Wednesday, July 27, 2011
Tuesday, July 26, 2011
Monday, July 25, 2011
A women Should Have.....
A Woman Should Have by Maya Angelou
A WOMAN SHOULD HAVE …
enough money within her control to move out
and rent a place of her own,
even if she never wants to or needs to…
A WOMAN SHOULD HAVE …
something perfect to wear if the employer,
or date of her dreams wants to see her in an hour…
A WOMAN SHOULD HAVE ..
a youth she's content to leave behind….
A WOMAN SHOULD HAVE …
a past juicy enough that she's looking forward to
retelling it in her old age….
A WOMAN SHOULD HAVE …..
a set of screwdrivers, a cordless drill, and a black lace bra…
A WOMAN SHOULD HAVE …
one friend who always makes her laugh… and one who lets her cry…
A WOMAN SHOULD HAVE ….
a good piece of furniture not previously owned by anyone else in her family…
A WOMAN SHOULD HAVE …
eight matching plates, wine glasses with stems,
and a recipe for a meal,
that will make her guests feel honored…
A WOMAN SHOULD HAVE …
a feeling of control over her destiny…
EVERY WOMAN SHOULD KNOW…
how to fall in love without losing herself..
EVERY WOMAN SHOULD KNOW…
how to quit a job,
break up with a lover,
and confront a friend without;
ruining the friendship…
EVERY WOMAN SHOULD KNOW…
when to try harder… and WHEN TO WALK AWAY…
EVERY WOMAN SHOULD KNOW…
that she can't change the length of her calves,
the width of her hips, or the nature of her parents..
EVERY WOMAN SHOULD KNOW…
that her childhood may not have been perfect…but its over…
EVERY WOMAN SHOULD KNOW…
what she would and wouldn't do for love or more…
EVERY WOMAN SHOULD KNOW…
how to live alone… even if she doesn't like it…
EVERY WOMAN SHOULD KNOW..
whom she can trust,
whom she can't,
and why she shouldn't take it personally…
EVERY WOMAN SHOULD KNOW…
where to go…
be it to her best friend's kitchen table..
or a charming inn in the woods…
when her soul needs soothing…
EVERY WOMAN SHOULD KNOW…
what she can and can't accomplish in a day…
a month…and a year…
--------------------------------------------------------------------------------------------
Maya Angelou born Marguerite Ann Johnson on April 4, 1928)[2]is an American author and poet who has been called "America's most visible black female autobiographer" by scholar Joanne M. Braxton. She is best known for her series of six autobiographical volumes, which focus on her childhood and early adult experiences.[3] The first and most highly acclaimed, I Know Why the Caged Bird Sings (1969), tells of her first seventeen years. It brought her international recognition, and was nominated for a National Book Award. She has been awarded over 30 honorary degrees and was nominated for a Pulitzer Prize for her 1971 volume of poetry, Just Give Me a Cool Drink of Water 'Fore I Diiie.[4]
Sunday, July 24, 2011
Nice Quote
When I was a kid I used to pray every night for a new bicycle. Then I realised that the Lord doesn't work that way so I stole one and asked Him to forgive me.
Emo Philips
Emo Philips
ನಾನು ಚಿಕ್ಕವನಾಗಿದ್ದಾಗ ಒಂದು ಸೈಕಲ್ ದಯಪಾಲಿಸೆಂದು ದೇವರಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ದೇವರು ಆ ರೀತಿ ಗಿಟ್ಟುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ತಿಳಿಯಿತು .ಆ ಮೇಲೆ ನಾನು ಒಂದು ಸೈಕಲ್ ಕದ್ದು ನನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸುವಂತೆ ದೇವರಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದೆ.
-ಎಮೋ ಫಿಲಿಪ್
Saturday, July 23, 2011
Sunday, April 17, 2011
ಮರೆಯಾಗುತ್ತಿರುವ ಸರಳ ವಿವಾಹಗಳು.
ಹಿಂದೆ ೯೦ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ನಾನು ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಹಲವು ಬಾರಿ ಸರಳ ವಿವಾಹಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುವ ಅವಕಾಶ ಸಿಗುತಿತ್ತು. ವಿವಾಹಗಳು ಎಷ್ಟು ಸರಳವಾಗಿರುತಿತ್ತು ಎಂದರೆ ಬರೀ ಬಿಸ್ಕತ್ತು ಟೀ ಗಳಲ್ಲಿ ವಿವಾಹ ಮುಗಿದು ಹೋಗುತಿತ್ತು. ಕೆಲವು ಮದುವೆಗಳು ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತಿದ್ದವು. ಇನ್ನು ಕೆಲವು ಮದುವೆಗಳು ಮಾನಸ ಗಂಗೋತ್ರಿಯ ಗಾಂಧಿ ಭವನದಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಶ್ರೀ .ಸಿ.ಡಿ.ನರಸಿಂಹಯ್ಯನವರ ದ್ವನ್ಯಲೋಕದಲ್ಲಿ ನಡೆದಿದ್ದ ನೆನಪು.ಇವು ಕುವೆಂಪುರವರ ಮಂತ್ರ ಮಾಂಗಲ್ಯ ಪದ್ದತಿಯನುಸಾರ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ಪದ್ದತಿಯನುಸಾರ ರಾಜ್ಯ ರೈತ ಸಂಘದವರು ಹಳ್ಳಿಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಹಲವು ಸರಳವಿವಾಹಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದರು ಎಂದು ಆಗಾಗ ರಾಮದಾಸ್ ಹೇಳುತಿದ್ದರು. ಇದರಿಂದ ರೈತರಿಗೆ ಬಹಳ ಅನುಕೂಲ ಆಗುತಿತ್ತು. ಏಕೆಂದರೆ ಮದುವೆ ಮಾಡುವ ಸಂಭ್ರಮದಲ್ಲಿ ರೈತ ಇದ್ದ ಬದ್ದದ್ದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಅಲ್ಲದೇ ಹೊಸ ಸಾಲದ ಸುಳಿಗೆ ಸಿಲುಕುತಿದ್ದ. ಇದರಿಂದ ಅವನ ಬೇಸಾಯಕ್ಕೂ,ವೈಯುಕ್ತಿಕ ಜೀವನಕ್ಕೂ ಹೊಡೆತಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು.ಇಂತಹಾ ಹೆಚ್ಚಿನ ವಿವಾಹಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸ್ವಜಾತಿ ಮತ್ತು ಅರೇಂಜ್ಡ್ ಮದುವೆಗಳೇ ಆಗಿರುತಿತ್ತು.
ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಕೆ.ರಾಮದಾಸ್ ಅವರ ನಾಯಕತ್ವದ ‘ಮಾನವ ಮಂಟಪ’ ಇಂತಹಾ ಸಮಾರಂಭಗಳನ್ನು ಏರ್ಪಡಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ‘ಮಾನವ ಮಂಟಪ’ ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದೆ ಹೋಯಿತು. ಮಾನವ ಮಂಟಪ ಎಂಬುದು ಸರಳ ವಿವಾಹಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಅಂತರ್ಜಾತಿ ವಿವಾಹಗಳನ್ನು ಏರ್ಪಡಿಸುವಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಆಸಕ್ತಿ ವಹಿಸಿತು. ಲೋಹಿಯಾವಾದಿ ರಾಮದಾಸ್ ಈ ಮೂಲಕ ತಮ್ಮದೇ ಆದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಜಾತೀವಿನಾಶ ಚಳುವಳಿ ಆರಂಭಿಸಿದರು. ಈ ಮೂಲಕ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಜಾತೀ ವ್ಯವಸ್ತೆಯನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಾಶ ಮಾಡುವ ಕನಸು ಅವರದಾಗಿತ್ತು.
ಈಗ ಎರಡು ಸಾವಿರದ ಹನ್ನೊಂದರಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲಿ ಹೋಯಿತು ಈ ಸರಳ ವಿವಾಹಗಳು, ಸರಳ ಅಂತರ್ಜಾತಿ ವಿವಾಹಗಳು....
ವೈಭವೋಪೇತ ವಿವಾಹಗಳನ್ನು ನಡೆಸುವುದು ಒಂದು ಕಂಪಲ್ಸರಿ ವಿಷಯವಾಗಿದೆ. ದುಂದುವೆಚ್ಚಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಅದು ಮದುವೆಯೇ ಅಲ್ಲ ಅನ್ನುವಂತಾಗಿದೆ. ರೈತಸಂಘದ ಹೋರಾಟದಿಂದ , ಸುಂದರೇಶ್,ಕೆ.ರಾಮದಾಸ್,ತೇಜಸ್ವಿ ಯಂತವರ ಅವಿರತ ಶ್ರಮದಿಂದ ಕಟ್ಟಲ್ಪಟ್ಟ “ಮಾನವ ಮಂಟಪ”ಇಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ಶಿಥಿಲವಾದದ್ದು ಹೇಗೆ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಹಲವು ಸಾರಿ ನನ್ನನ್ನು ಬಾಧಿಸುತ್ತಿತ್ತು.
ಈ ಬಗ್ಗೆ ನನಗನಿಸಿದ್ದನ್ನು ದಾಖಲಿಸುವ ಹಂಬಲವೂ ನನ್ನಲ್ಲಿತ್ತು.
ರೈತಸಂಘದ ಹೋರಾಟದಲ್ಲಿ ನಾನೆಂದೂ ಭಾಗವಹಿಸಿಲ್ಲ. ನಾನು ಕಣ್ಣುಬಿಡುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ರೈತಸಂಘದ ಸ್ವರ್ಣಕಾಲ ಮುಗಿದು ಸಂಘದ ಹಲವು ಬಣಗಳು ನಾಯಿಗಳಂತೆ ಕಚ್ಚಾಡುತಿದ್ದವು. ಕೆಲವರು ರೈತಸಂಘದ ಹೋರಾಟದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ವರ್ಚಸ್ಸನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಇತರ ಪಕ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಮಿಂಚತೊಡಗಿದರು. ನಾನು ಹೋದ ಕೆಲವು ಮದುವೆಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಹಸಿರು ಶಾಲುಗಳು ಕಂಡರೂ ಸಹಾ ಅವ್ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಅಂತಹಾ ಮೆರುಗು ಇರಲಿಲ್ಲ.
ತೊಂಬತ್ತರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ತೆಂಗಿಗೆ ನುಸಿಪೀಡೆ ರೋಗ ಬಂದಾಗ ರೈತಸಂಘದಲ್ಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ಸಂಚಲನೆ ಮೂಡಿತು. ಆ ಹೋರಾಟದಲ್ಲಿ ರೈತಸಂಘದ ಹಲವು ದೌರ್ಬಲ್ಯಗಳು ಎದ್ದುಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಸಂಘಟನಾ ಚಾತುರ್ಯದ ಕೊರತೆ,ಒಳ್ಳೆಯ ನಾಯಕತ್ವದ ಅಭಾವ,ಒಗ್ಗಟ್ಟಿನ ಕೊರತೆ,ನಾಯಕರ ಸೈಧಾಂತಿಕ ದಿವಾಳಿತನ ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತಾ ಹೆಚ್ಹಾಗಿ ಧರ್ಮದ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪ ......,
ಮೊದಲು ರೈತನ ಮೇಲೆ ಬರೀ ಹಸಿರು ಶಾಲು ಇತ್ತು. ಈಗ ಅದರೊಂದಿಗೆ ಇನ್ನೊಂದು ಅವನ ದೇಹವನ್ನಲಂಕರಿಸಿತ್ತು. ಅದ್ಯಾವುದು ಗೊತ್ತೇ?...ಕುಂಕುಮ ಅಥವಾ ವಿಭೂತಿ!.
ರೈತಸಂಘದ ನಾಯಕತ್ವ ಈ ಕುಂಕುಮಧರಿಸಿದ ನಾಯಕರ ಕೈಗೆ ಯಾವಾಗ ಹೋಯಿತೋ ಅವತ್ತೇ ಸೈಧಾಂತಿಕ ಧಿವಾಳಿತನ ರೈತರನ್ನಾಕ್ರಮಿಸಲಾರಂಭಿಸಿದವು. ನಡೆಯುತಿದ್ದ ಸರಳವಿವಾಹಗಳಲ್ಲಿ ಮಠಧಿಪತಿಗಳ ಕರಿನೆರಳು ಕಾಣಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಆಶಿರ್ವಚನ ನೀಡುವ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಸರಳ ವಿವಾಹದಲ್ಲಿ ಗುರುಗಳು ಮೂಗುತೂರಿಸಿದರೆ ಅವರ ಚೇಲಾಗಳು ಕಾಲ,ಗಳಿಗೆ,ನಕ್ಷತ್ರ ,ಪಂಚಾಂಗನೋಡುವುದನ್ನೂ, ಸತ್ಯನಾರಾಯಣ ಪೂಜೆ ಮುಂತಾದ ಮೂಡ ಆಚಾರಗಳನ್ನೂ ಮರುಪ್ರಚಾರಮಾಡಿದರು. ಮಠಗಳು,ದತ್ತಿಗಳು ನೀಡುವ ತಾಳಿ,ಸೀರೆ,ಪಂಚೆ ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ಆಮೀಷಕ್ಕೆ ಭೂರಹಿತ ರೈತರು ಬಲಿಪಶುವಾದರು. ಇತ್ತ ಕುಂಕುಮ ಹೊತ್ತ ರೈತನಾಯಕ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಭೂಮಾಲೀಕ ವರ್ಗದ ಬೇಡಿಕೆಗಳತ್ತ ಗಮನಹರಿಸತೊಡಗಿದ. ಕೂಲಿಆಳುಗಳು ಬಾಲಬಿಚ್ಚದಂತೆ,ಹೆಚ್ಚು ಕೂಲಿ ಕೇಳದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಆಸಕ್ತಿವಹಿಸಿದ.ಇತ್ತ ಭೂರಹಿತರು ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿದರೆ ಸಾಕೆಂದು ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಹೋರಾಟಗಳಿಂದ ದೂರ ಉಳಿದರು.ಇತ್ತ ದಲಿತ ಸಂಘರ್ಷ ಸಮಿತಿ ಸಹಾ ದಲಿತರಲ್ಲಿ ವೈಚಾರಿಕತೆ ಮೂಡಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ವಿಫಲವಾಯಿತು. ಅಲ್ಲಿ ಸಹಾ ಕಾವಿಯ ಕಾರ್ಮೋಡ ಕವಿಯುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೀವು ಕಾಣಬಹುದು.
ಹೀಗೆ ಸರಳ ವಿವಾಹದ ಸರಳತೆ ನಾಶವಾಯಿತು. (ಸಾಮೂಹಿಕ ಸತ್ಯನಾರಾಯಣ ಪೂಜೆಯ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಜನರನ್ನು ಒಟ್ಟುಮಾಡಿ ತಲೆತಿನ್ನುವುದು ಇವತ್ತಿಗೂ ಕಾವಿ ಕ್ರಿಮಿನಲ್ ಗಳ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚಿನ ಹವ್ಯಾಸ!..). ಹೀಗೆ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಸರಳ ವಿವಾಹ ಸಾವಿಗೀಡಾಯಿತು.
ಮತ್ತೆ...ಪಟ್ಟಣಗಳಲ್ಲೇನಾಯಿತು?
ಹೇಳಬೇಕೇ....ಅಲ್ಲಿ ಇರುವ ಹೆಚ್ಚಿನವರ ಬೇರುಗಳಿರುವುದು ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲೇ ಸ್ವಾಮೀ.
ಆದರೂ ಈ ಅಂತರ್ಜಾತಿ ವಿವಾಹಗಳು ಮಾನವ ಸಹಜವಾದ ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರೇಮದ ಕಾರಣದಿಂದ ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅವು ‘ಮಾನವ ಮಂಟಪ’ದ ದ್ಯೆಯೋದ್ದೇಶಗಳು ಸಾರುವಂತೆ ಜಾತೀ ವಿನಾಶ ಚಳುವಳಿಯ ಬಿರುಗಾಳಿಯನ್ನೆಬ್ಬಿಸಲಿಲ್ಲ. ಇಂದು ಜಾತೀ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಹಿಂದಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಶಕ್ತಿಯುತವಾಗಿದೆ.
ಅಂತರ್ಜಾತಿ ವಿವಾಹದ ವಿರುದ್ದ ಒಂದು ವ್ಯವಸ್ತಿತ ತಡೆಗೋಡೆ ಎಲ್ಲಾ ಜಾತಿಗಳಲ್ಲೂ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಿದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಏನು ಕಾರಣ?
ಮೈಸೂರಿನ ಮಟ್ಟಿಗೆ ನಾನು ನೋಡಿದಂತೆ ರಾಮದಾಸರ ಸುತ್ತಾ ಒಂದು ಪರಮನೆಂಟ್ ನಾಯಕರ ಬಳಗ ಇತ್ತು. ಸಾಹಿತ್ಯ ಸಂಗೀತ ಇತ್ಯಾದಿ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ಹೆಸರು ಮಾಡಿದ ಜನ ಇವರು. ಎಂದೋ ಎಮರ್ಜೆನ್ಸಿ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ಕಿರುಚಿ ಕಥೆ ಕವನ ಬರೆದವರು. ಇವರಿಗೆ ಪ್ರಚಾರದ ಅದಮ್ಯ ಹಸಿವು. ವೇದಿಕೆ ಕಂಡರೆ ತಕ್ಷಣ ಅದರತ್ತ ಓಡುವ ಮಂದಿ. ಇವರಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಂದಿ ಸ್ವತಃ ಅಂತರ್ಜಾತಿ ವಿವಾಹ ಆಗದೆ ಇರುವವರು ಅಷ್ಟೇ ಏಕೆ ,ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಪ್ರಾಪ್ತ ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದೊಡನೆ ತರಾತುರಿಯಲ್ಲಿ ಜಾತಿಯೊಳಗೇ ಸಂಭಂದ ಹುಡುಕಿ ವೈಧಿಕ ಪದ್ದತಿಯಲ್ಲಿ ಮದುವೆ ಮಾಡಿದ್ದನ್ನು ನಾನು ನೋಡಿದ್ದೇನೆ.ಮೊದಲು ಇವರು ಪ್ರಗತಿಪರರು ಎನ್ನಿಸಿಕೊಂಡು ಮೀಡಿಯಾಗಳಲ್ಲಿ ಮಿಂಚಿ ಆ ಹಣೆಪಟ್ಟಿಯಿಂದ ಹೆಚ್ಚಿನ ಲಾಭವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಗೊತ್ತಾದಾಗ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಜಾತಿಯ ಟ್ರಂಪ್ ಕಾರ್ಡ್ ಬಳಸಿ ಹಳೆಯ ಗಳಿಕೆಯನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡರು.ಇದಕ್ಕೆ ಚಿಕ್ಕ ನಿದರ್ಶನವೆಂದರೆ ಅಂದು ವಿಚಾರವಾದದ ಮುಖವಾಣಿಯಾಗಿದ್ದ ಲಂಕೇಶ್ ಪತ್ರಿಕೆ ಇಂದು ಯೆಡಿಯೂರಪ್ಪನ ಕುಟುಂಬದ ಪಾಂಪ್ಲೆಟ್ ಆಗಿರುವುದು!. ಇಂತಿಪ್ಪ ಮಂದಿ ‘ಮಾನವ ಮಂಟಪ’ ಕಟ್ಟುವ ಜವಾಬ್ಧಾರಿಯನ್ನು ಹೊಸ ಉತ್ಸಾಹಿ ತಲೆಮಾರುಗಳಿಗೆ ಹಸ್ತಾಂತರಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ. ತಾವೂ ಸಹಾ ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ innovative ಆಗಿ ಕೆಲಸಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಪರಿಣಾಮ ಅಂತರ್ಜಾತಿ ವಿವಾಹ ಆದವರೂ ಸಹಾ ಅವರಿಗೆ ಯಾವ ಜಾತಿ ಲಾಭದಾಯಕವೋ ಆ ಜಾತಿಗೇ ತೂರಿಕೊಂಡರು.ಇದು ಅವರಿಗೆ ಅನಿವಾರ್ಯ ಸಹಾ ಆಗಿತ್ತು. ಇದರಿಂದ “ಜಾತೀ ವಿನಾಶ ಚಳುವಳಿ”ಯ ಮೂಲ ಆಶಯಕ್ಕೆ ಧಕ್ಕೆಯಾಯಿತು.
ಇಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಸೈದಾಂತಿಕ ದಿವಾಳಿತನ ತನ್ನ ಕಬಂಧಬಾಹುಗಳನ್ನು ಚಾಚಿತ್ತು. ದಿನಬೆಳಗಾದರೆ ಸುಪ್ರಬಾತ, ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ, ದಿನ ಭವಿಷ್ಯ, ನಾಮಕರಣ,ಸತ್ಯನಾರಾಯಣ ಪೂಜೆ, ರಾಮನವಮಿ,ಆಯುಧ ಪೂಜೆ, ವ್ರತ,ಹರಕೆ,ತೀರ್ಥಯಾತ್ರೆ,ಗಣಹೋಮ, ಯೋಗ,ಧ್ಯಾನ ,ಪಾರಾಯಣ,ಸಾಮೂಹಿಕ ಪೂಜೆ ಮುಂತಾದ ಹೇಸಿಗೆಗಳಲ್ಲೇ ಮುಳುಗಿರುವ ನಾವು ಬಹುಶಃ ಮುಂದೆಂದೂ ಆ ‘ಸರಳ’ ದಿನಗಳಿಗೆ ಹಿಂತಿರುಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಕಂಡುಬರುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇವೆಲ್ಲದರ ಮಧ್ಯೆ ನಮಗೆ ಉಳಿಯುವುದು (ಉಳಿಯಬೇಕಾಗಿರುವುದು)ಒಂದಿಷ್ಟು ವಿಷಾದ ಮತ್ತು ನಾಚಿಗೆ ಮಾತ್ರ.
Wednesday, April 13, 2011
ಪಾದಪೂಜೆಯ ಹಂಬಲ
“ಅವರು ನಿಮ್ಮ ಗುರುಗಳ ಕಾಲು ತೊಳೆದ ಬಗ್ಗೆ ನೀವು ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಮಾತಾಡುತ್ತೀರಲ್ಲಾ, ಆದರೆ ಹಿಂದುಳಿದ ವರ್ಗದ ಪ್ರಗತಿಯ ದಾರಿಗೆ ಅಡ್ಡಲಾಗಿ ಮಠಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟುತ್ತಾ,ಅವರಲ್ಲಿ ಭಯದ ಮೂಲಕ ಭಕ್ತಿಯನ್ನು ಬಿತ್ತುತ್ತಾ ,ಆಚಾರ ಕಲಿಸುವ ಮೂಲಕ ವಿಚಾರವನ್ನು ನಾಶಗೊಳಿಸುವ ಮೂಲಕ ಅವರ XX ತೊಳೆಯುವ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೀರಲ್ಲಾ... ಈ ಬಗ್ಗೆ ಅವರು( ಸವರ್ಣೀಯರು) ಏನೂ ಮಾತಾಡುವುದೇ ಇಲ್ಲ,ಏಕೆ ?” ಎಂದು ಕೇಳಬೇಕೆಂದು ನನಗನ್ನಿಸಿತು. ಆದರೆ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ. ಈಗ ಇಲ್ಲಿ ಬರೆಯುತಿದ್ದೀನಿ. ನಿಮಗ್ಯಾರಿಗಾದರೂ ಉತ್ತರ ಗೊತ್ತಿದ್ರೆ ತಿಳಿಸಿ....ಪ್ಲೀಸ್
Tuesday, March 8, 2011
ಪರ್ಯಾಯ ಸಾಹಿತ್ಯ ಚಳುವಳಿ
ಇಂದು ಆಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುವ ಸಾಹಿತ್ಯಪ್ರಕಾರಗಳೆಲ್ಲವೂ ನಿಂತ ನೀರಾಗಿವೆ. ಅನುದಾನದ ಆಸೆಗೋ, ನೆರೆಹೊರೆಯವರ, ಸಂಬಂದಿಕರ ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯಕ್ಕೋ ಅವರುಗಳ ಜೊತೆ ಏಗಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯಿಂದಲೋ ಅಥವಾ ಪ್ರಕಾಶಕರನ್ನೋ/ಮುದ್ರಕರನ್ನೋ ಮೆಚ್ಚಿಸಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯಿಂದಲೋ ಇಂದಿನ ಸಾಹಿತ್ಯ ತನ್ನ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ ಸ್ವತಂತ್ರವನ್ನೇ ಗಿರವಿಇಟ್ಟಿದೆ.
ತನಗನ್ನಿಸಿದುದನ್ನು ನಿರ್ಭಿಡೆಯಿಂದ ಬರೆಯುವ ಅಬ್ಯಾಸವನ್ನು ಜನ ಬಿಟ್ಟುಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ತಮಗನ್ನಿಸುವುದನ್ನು ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಹೇಳುವುದು ನಿರ್ಲಜ್ಜತನದ ಲಕ್ಷಣ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಇಂದಿನ ಆಷಾಡಭೂತಿ ಶಿಕ್ಷಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ನಮ್ಮ ತಲೆಗೆ ತುಂಬುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದೆ. ನಮ್ಮ ವಿಚಾರಗಳಿಗೆ ನಾವೇ ಪರಕೀಯರಾಗಿದ್ದೀವೆ.
ಈಗ ನಮ್ಮ ಮುಂದಿರುವುದು ವೃತ್ತಿಪರ ಸಾಹಿತ್ಯ. ಮಾರಟಕ್ಕೆ ಅರ್ಹವಾದದನ್ನು ಮಾತ್ರ ಬರೆಯುವುದು ಈಗಿನ ಟ್ರೆಂಡ್.
ಏನನ್ನಾದರೂ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಗೊಳಿಸಬೇಕು, ಬರೆಯಬೇಕು ಎಂದು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಅನ್ನಿಸಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಹಿಂದಿನವರು ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಈಗ ಹಲವರು ವರುಷ ಬೇರೆಯವರ ಬರಹಗಳನ್ನು ಓದಿ ಶಬ್ದ, ಅರ್ಥಗಳನ್ನೂ ಪೋಣಿಸಿ ಸಾಹಿತ್ಯ ತಯಾರಿಸುವುದು ಇಂದಿನ ಕ್ರಮ.
ಈ ಎಲ್ಲ ಕಾರಣಗಳಿಂದಾಗಿ ಪರ್ಯಾಯ ಸಾಹಿತ್ಯ ಚಳುವಳಿ ಆರಂಭವಾಗಿದೆ. ವೃತ್ತಿಪರರಲ್ಲದವರಿಗೆ ಬರೆಯಬೇಕು ಎಂದು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಎನಿಸಿದಾಗ ಬರೆದ ಬರಹಗಳು ಮಾತ್ರ ಆತ್ಮ ವನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ. ಇಲ್ಲಿ ನಮ್ಮನ್ನು ತಿದ್ದಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವವರನ್ನು ,ವಿಮರ್ಶಕರನ್ನು ದೂರ ಇಟ್ಟಷ್ಟೂ ಒಳ್ಳೆಯದು. ಅದಕ್ಕೆ ಈ ಬ್ಲಾಗಿಗೆ ನವ್ಯಾಂತ ಎಂಬ ಹೆಸರಿಡಲಾಗಿದೆ.
ಹೀಗೆ ಆಗಲು ಕಾರಣ ಏನಿರಬಹುದು ಎಂದು ನಾನು ಈ ಮೊದಲು ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದೇನೆ.
ಈ ಕಾರಣಗಳನ್ನು ಸ್ಥೂಲವಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಿದಾಗ ಸಮಾಜದ,ಸಾಹಿತ್ಯದ ಅವನತಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿರುವ ಮೂರು ಅಂಶಗಳು ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂತು .
ಸಂಪ್ರದಾಯ, ಸಂಸ್ಕೃತಿ ,ಧರ್ಮ ಇವು ಆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಅನಿಷ್ಟತ್ರಯಗಳು.
ಇವು ಹೇಗೆ ಮಾನವನ ವಿಕಾಸವನ್ನು ಕುಂಟಿತಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ?, ಹೇಗೆ ಇವು ಮಾನವನ ಪ್ರಗತಿಯ ಪಥದಲ್ಲಿ ಅಡ್ಡಗೋಡೆಯಾಗಿವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಮುಂದಿನ ಅದ್ಯಾಯದಲ್ಲಿ ವಿವರಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ.
ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಈ ಮೂರರಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟೇನೂ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಇಲ್ಲ. ಆದುದರಿಂದ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಇವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸೇರಿಸಿ ಅನಿಷ್ಟತ್ರಯಗಳು ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತೇನೆ.
ಇವುಗಳೆಲ್ಲಾ ನಮ್ಮವು,ನಮ್ಮ ಸ್ವಂತದ್ದು, ನಮ್ಮ ಹಿರಿಯರದ್ದು ಎಂಬ ಮೂಡನಂಬಿಕೆ ಹಲವರಲ್ಲಿದೆ. ಆದರೆ ಇವುಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಪಾಲುದಾರರಗಿದ್ದವರು ಕೆಲವುಮಂದಿ ಪಟ್ಟಭದ್ರ ಹಿತಾಸಕ್ತಿ ಹೊದಿದ್ದವರು ಮಾತ್ರ. ಆ ಹಿರಿಯರಿಗೂ ಈಗ ಇರುವ ಹೆಚ್ಚಿನವರಿಗೂ ಯಾವುದೇ ಸಂಬಂಧ ಇಲ್ಲ. ಆದರು 'ನಮ್ಮ ಹಿರಿಯರು ನೆಟ್ಟಿದ್ದು ''ನಮ್ಮ ಹಿರಿಯರು ನೆಟ್ಟಿದ್ದು ' ಎಂದುಕೊಂಡು ರಸ್ತೆಬದಿಯ ಆಲದಮರಕ್ಕೆ ಜೋತುಬೀಳುತ್ತೇವೆ. ಅಸಲಿಗೆ ಆ ಮರಕ್ಕೂ ಇವರ ಹಿರಿಯರಿಗೂ ಯಾವುದೇ ಸಂಬಂಧ ಇರುವುದಿಲ್ಲ.
ಯಾರಾದರು ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಶೇಷ ನಡವಳಿಕೆ ತೋರಿದರೆ "ಅಯ್ಯೋ ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಹಾಳಾಗಿ ಹೋಯಿತಲ್ಲ "ಎಂದು ಕೆಲವರು ಲೊಚಗುಟ್ಟುತ್ತಾರೆ . ಅಯ್ಯೋ "ನಮ್ಮ " ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳುವಾಗ ಅವು ನಮ್ಮನ್ನು ಅಪ್ಪಿರುವುದು ಒಂದು ಬಾವನಾತ್ಮಕ ಸಂಬಂಧವಾಗಿ ನಮಗೆ ತೋರಬಹುದು. ಅವರು ನನ್ನನ್ನು ಆವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನನ್ನಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸುತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದು ನಮಗೆ ಅವರಲ್ಲಿ ಗೌರವ ಮೂಡಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ ಅವರ ಈ ಕ್ರಿಯೆಯ ಹಿಂದೆ ನಿನ್ನ ಸ್ವಂತಿಕೆಯನ್ನು,ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಬದಲಿಸುವ ಹುನ್ನಾರ ಇದೆ ಎಂಬುದನ್ನೂ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೊದಲೇ ನಾವು ಅವರಂತೆಯೇ ಆಗಿ ನಾವುಗಳೂ ಕೂಡ ಈ ಅನಿಷ್ಟತ್ರಯಗಳ ವಕ್ತಾರರಾಗಿಬಿಡುತ್ತೇವೆ. ಆಮೇಲೆ ನಮ್ಮ ವಿವೇಚನೆ ಜಟಕಾ ಕುದುರೆಯಂತೆ ಆಚೆ ಈಚೆ ನೋಡದೇ ಒಂದೇ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಗುತ್ತದೆ. ಆಗ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯರು ಎನ್ನಿಸಿಕೊಳುವವರಿಗೆ ನಿಮ್ಮಮೇಲೆ ಸವಾರಿ ಮಾಡಲು ಸುಲಭವಾಗುತ್ತದೆ.
ಈ ಕಾನೂನು, ನೀತಿ ನಿಯಮ ರಚಿಸಿದವರೆಲ್ಲರೂ ಸವಾರಿ ಮಾಡಲು ಕುದುರೆ ಹುಡುಕುತಿದ್ದವರೆ. ಶಕ್ತಿಯಿಂದ ಕೆಲಸ ಆಗದಿದ್ದಾಗ ದೇವರ ಭಯ ಬಿತ್ತಿ ,ಅದೂ ಆಗದಿದ್ದಾಗ ಪುನರ್ಜನ್ಮದ ನಂಬಿಕೆ ಹುಟ್ಟಿಸಿ , ಆದೂ ಆಗದಿದ್ದಾಗ ನಾಳೆ ಒಳ್ಳೆಯದಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಬಣ್ಣಬಣ್ಣದ ಕಥೆ ಲಾವಣಿ ,ಶ್ಲೋಕ ಗಳನ್ನೂ ಕಟ್ಟಿ ಅವರ ಗದ್ದೆಗಳನ್ನು ಉಳಲು ,ಯುದ್ದ ಮಾಡಲು, ಅರಮನೆ,ದೇಗುಲ ಕಟ್ಟಲು ಬಳಸಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಬರೀ ಇತಿಹಾಸವಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ,ಇಂದಿನ ವಸ್ತುಸ್ಥಿತಿ ಕೂಡ . ಒಬ್ಬ ರಾಜಕುಮಾರ ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನ ಅಜ್ಞಾತನಾಗಿ ಬದುಕಿ ನಂತರ ಜನರ ನಡುವೆ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷನಾಗಿ ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿಯದ ಹೊಸ ಲೋಕದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಜನ ಸುಲಭವಾಗಿ ಕುರಿಗಳಗುತ್ತಾರೆ.
ಹೊಸ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಗಳು ಉದ್ಭವವಾಗುತ್ತದೆ. ಹೊಸ ಹೆಣಗಳು ಬೀಳುತ್ತವೆ.
ಯಾವುದು ಸರಿ ,ಯಾವುದು ತಪ್ಪು ಎಂದು ತಿಳಿಯಲು ವಿವೇಚನೆಯ ಸೂರ್ಯ ರಶ್ಮಿ ಸಾಕು. ಅದಕ್ಕೆ ಧರ್ಮ ,ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಇತ್ಯಾದಿ ದೀಪಗಳ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ.
(ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ)
ತನಗನ್ನಿಸಿದುದನ್ನು ನಿರ್ಭಿಡೆಯಿಂದ ಬರೆಯುವ ಅಬ್ಯಾಸವನ್ನು ಜನ ಬಿಟ್ಟುಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ತಮಗನ್ನಿಸುವುದನ್ನು ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಹೇಳುವುದು ನಿರ್ಲಜ್ಜತನದ ಲಕ್ಷಣ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಇಂದಿನ ಆಷಾಡಭೂತಿ ಶಿಕ್ಷಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ನಮ್ಮ ತಲೆಗೆ ತುಂಬುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದೆ. ನಮ್ಮ ವಿಚಾರಗಳಿಗೆ ನಾವೇ ಪರಕೀಯರಾಗಿದ್ದೀವೆ.
ಈಗ ನಮ್ಮ ಮುಂದಿರುವುದು ವೃತ್ತಿಪರ ಸಾಹಿತ್ಯ. ಮಾರಟಕ್ಕೆ ಅರ್ಹವಾದದನ್ನು ಮಾತ್ರ ಬರೆಯುವುದು ಈಗಿನ ಟ್ರೆಂಡ್.
ಏನನ್ನಾದರೂ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಗೊಳಿಸಬೇಕು, ಬರೆಯಬೇಕು ಎಂದು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಅನ್ನಿಸಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಹಿಂದಿನವರು ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಈಗ ಹಲವರು ವರುಷ ಬೇರೆಯವರ ಬರಹಗಳನ್ನು ಓದಿ ಶಬ್ದ, ಅರ್ಥಗಳನ್ನೂ ಪೋಣಿಸಿ ಸಾಹಿತ್ಯ ತಯಾರಿಸುವುದು ಇಂದಿನ ಕ್ರಮ.
ಈ ಎಲ್ಲ ಕಾರಣಗಳಿಂದಾಗಿ ಪರ್ಯಾಯ ಸಾಹಿತ್ಯ ಚಳುವಳಿ ಆರಂಭವಾಗಿದೆ. ವೃತ್ತಿಪರರಲ್ಲದವರಿಗೆ ಬರೆಯಬೇಕು ಎಂದು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಎನಿಸಿದಾಗ ಬರೆದ ಬರಹಗಳು ಮಾತ್ರ ಆತ್ಮ ವನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ. ಇಲ್ಲಿ ನಮ್ಮನ್ನು ತಿದ್ದಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವವರನ್ನು ,ವಿಮರ್ಶಕರನ್ನು ದೂರ ಇಟ್ಟಷ್ಟೂ ಒಳ್ಳೆಯದು. ಅದಕ್ಕೆ ಈ ಬ್ಲಾಗಿಗೆ ನವ್ಯಾಂತ ಎಂಬ ಹೆಸರಿಡಲಾಗಿದೆ.
ಹೀಗೆ ಆಗಲು ಕಾರಣ ಏನಿರಬಹುದು ಎಂದು ನಾನು ಈ ಮೊದಲು ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದೇನೆ.
ಈ ಕಾರಣಗಳನ್ನು ಸ್ಥೂಲವಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಿದಾಗ ಸಮಾಜದ,ಸಾಹಿತ್ಯದ ಅವನತಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿರುವ ಮೂರು ಅಂಶಗಳು ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂತು .
ಸಂಪ್ರದಾಯ, ಸಂಸ್ಕೃತಿ ,ಧರ್ಮ ಇವು ಆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಅನಿಷ್ಟತ್ರಯಗಳು.
ಇವು ಹೇಗೆ ಮಾನವನ ವಿಕಾಸವನ್ನು ಕುಂಟಿತಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ?, ಹೇಗೆ ಇವು ಮಾನವನ ಪ್ರಗತಿಯ ಪಥದಲ್ಲಿ ಅಡ್ಡಗೋಡೆಯಾಗಿವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಮುಂದಿನ ಅದ್ಯಾಯದಲ್ಲಿ ವಿವರಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ.
ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಈ ಮೂರರಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟೇನೂ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಇಲ್ಲ. ಆದುದರಿಂದ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಇವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸೇರಿಸಿ ಅನಿಷ್ಟತ್ರಯಗಳು ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತೇನೆ.
ಇವುಗಳೆಲ್ಲಾ ನಮ್ಮವು,ನಮ್ಮ ಸ್ವಂತದ್ದು, ನಮ್ಮ ಹಿರಿಯರದ್ದು ಎಂಬ ಮೂಡನಂಬಿಕೆ ಹಲವರಲ್ಲಿದೆ. ಆದರೆ ಇವುಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಪಾಲುದಾರರಗಿದ್ದವರು ಕೆಲವುಮಂದಿ ಪಟ್ಟಭದ್ರ ಹಿತಾಸಕ್ತಿ ಹೊದಿದ್ದವರು ಮಾತ್ರ. ಆ ಹಿರಿಯರಿಗೂ ಈಗ ಇರುವ ಹೆಚ್ಚಿನವರಿಗೂ ಯಾವುದೇ ಸಂಬಂಧ ಇಲ್ಲ. ಆದರು 'ನಮ್ಮ ಹಿರಿಯರು ನೆಟ್ಟಿದ್ದು ''ನಮ್ಮ ಹಿರಿಯರು ನೆಟ್ಟಿದ್ದು ' ಎಂದುಕೊಂಡು ರಸ್ತೆಬದಿಯ ಆಲದಮರಕ್ಕೆ ಜೋತುಬೀಳುತ್ತೇವೆ. ಅಸಲಿಗೆ ಆ ಮರಕ್ಕೂ ಇವರ ಹಿರಿಯರಿಗೂ ಯಾವುದೇ ಸಂಬಂಧ ಇರುವುದಿಲ್ಲ.
ಯಾರಾದರು ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಶೇಷ ನಡವಳಿಕೆ ತೋರಿದರೆ "ಅಯ್ಯೋ ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಹಾಳಾಗಿ ಹೋಯಿತಲ್ಲ "ಎಂದು ಕೆಲವರು ಲೊಚಗುಟ್ಟುತ್ತಾರೆ . ಅಯ್ಯೋ "ನಮ್ಮ " ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳುವಾಗ ಅವು ನಮ್ಮನ್ನು ಅಪ್ಪಿರುವುದು ಒಂದು ಬಾವನಾತ್ಮಕ ಸಂಬಂಧವಾಗಿ ನಮಗೆ ತೋರಬಹುದು. ಅವರು ನನ್ನನ್ನು ಆವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನನ್ನಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸುತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದು ನಮಗೆ ಅವರಲ್ಲಿ ಗೌರವ ಮೂಡಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ ಅವರ ಈ ಕ್ರಿಯೆಯ ಹಿಂದೆ ನಿನ್ನ ಸ್ವಂತಿಕೆಯನ್ನು,ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಬದಲಿಸುವ ಹುನ್ನಾರ ಇದೆ ಎಂಬುದನ್ನೂ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೊದಲೇ ನಾವು ಅವರಂತೆಯೇ ಆಗಿ ನಾವುಗಳೂ ಕೂಡ ಈ ಅನಿಷ್ಟತ್ರಯಗಳ ವಕ್ತಾರರಾಗಿಬಿಡುತ್ತೇವೆ. ಆಮೇಲೆ ನಮ್ಮ ವಿವೇಚನೆ ಜಟಕಾ ಕುದುರೆಯಂತೆ ಆಚೆ ಈಚೆ ನೋಡದೇ ಒಂದೇ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಗುತ್ತದೆ. ಆಗ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯರು ಎನ್ನಿಸಿಕೊಳುವವರಿಗೆ ನಿಮ್ಮಮೇಲೆ ಸವಾರಿ ಮಾಡಲು ಸುಲಭವಾಗುತ್ತದೆ.
ಈ ಕಾನೂನು, ನೀತಿ ನಿಯಮ ರಚಿಸಿದವರೆಲ್ಲರೂ ಸವಾರಿ ಮಾಡಲು ಕುದುರೆ ಹುಡುಕುತಿದ್ದವರೆ. ಶಕ್ತಿಯಿಂದ ಕೆಲಸ ಆಗದಿದ್ದಾಗ ದೇವರ ಭಯ ಬಿತ್ತಿ ,ಅದೂ ಆಗದಿದ್ದಾಗ ಪುನರ್ಜನ್ಮದ ನಂಬಿಕೆ ಹುಟ್ಟಿಸಿ , ಆದೂ ಆಗದಿದ್ದಾಗ ನಾಳೆ ಒಳ್ಳೆಯದಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಬಣ್ಣಬಣ್ಣದ ಕಥೆ ಲಾವಣಿ ,ಶ್ಲೋಕ ಗಳನ್ನೂ ಕಟ್ಟಿ ಅವರ ಗದ್ದೆಗಳನ್ನು ಉಳಲು ,ಯುದ್ದ ಮಾಡಲು, ಅರಮನೆ,ದೇಗುಲ ಕಟ್ಟಲು ಬಳಸಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಬರೀ ಇತಿಹಾಸವಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ,ಇಂದಿನ ವಸ್ತುಸ್ಥಿತಿ ಕೂಡ . ಒಬ್ಬ ರಾಜಕುಮಾರ ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನ ಅಜ್ಞಾತನಾಗಿ ಬದುಕಿ ನಂತರ ಜನರ ನಡುವೆ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷನಾಗಿ ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿಯದ ಹೊಸ ಲೋಕದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಜನ ಸುಲಭವಾಗಿ ಕುರಿಗಳಗುತ್ತಾರೆ.
ಹೊಸ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಗಳು ಉದ್ಭವವಾಗುತ್ತದೆ. ಹೊಸ ಹೆಣಗಳು ಬೀಳುತ್ತವೆ.
ಯಾವುದು ಸರಿ ,ಯಾವುದು ತಪ್ಪು ಎಂದು ತಿಳಿಯಲು ವಿವೇಚನೆಯ ಸೂರ್ಯ ರಶ್ಮಿ ಸಾಕು. ಅದಕ್ಕೆ ಧರ್ಮ ,ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಇತ್ಯಾದಿ ದೀಪಗಳ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ.
(ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ)
Monday, March 7, 2011
Saturday, February 19, 2011
WINE !!
My New poem on wine.
Wine is Fine,
Take it before u dine
Sleep at nine,
Dreams will fall in line.
It will take away all your Pain.
After you wine...Please
don't behave like a swine.
--------------------------------
Friday, February 11, 2011
ಡಬ್ಬಿಂಗ್ ಎಂಬ ವರದಾನ
ಎಫ್ ಎಂ ರೇಡಿಯೋ ಕೇಳ್ತಾ ಇದ್ವಿ. ನನ್ನ ಫ್ರೆಂಡ್ 94.3 Radio One ಹಾಕಿದ್ದ. ಥೂ ..ಬರೀ ಹಿಂದಿ ಹಾಡೇ. ಬೇರೆ ಹಾಕು ಎಂದೆ. 98.3 Radio Mirchi ಹಾಕಿದ. ಜಾಕಿ ಚಿತ್ರದ ಹಾಡು. ಎಕ್ಕಾ ,ರಾಜಾ ರಾಣಿ ಅಂತಾ ಯಾವನೂ ಮೂಗಿನಲ್ಲಿ ಹಾಡುತಿದ್ದ. ಇದು ಹಿಂದಿ ಸಿಂಗರ್ರೆ!. ಎಲ್ಲೋದ್ರು ಅಷ್ಟೇ ಕಣೋ... ಅಂದ .
ಯಾವನೋ ಅವ್ನು ಅಂದೆ...ಅದಕ್ಕೆ “ಕೈಲಾಶ್ ಖೇರ್ “ ಅಂದ. ಆ ಕುಳ್ಳಗಿದ್ದಾನಲ್ಲ ಅವನಾ ಅಂದೆ. ಯೇ...ಹುಡುಗೀರು ಅವನಿಗೆ ಸಾಯ್ತಾರೆ ಗೊತ್ತಾ ಅಂದ ಕಾಣಿಯ. ಅದೆಲ್ಲಾ ಓಕೆ ,ಆದರೆ ಅವರನ್ನು ಕರ್ಕೊಂಡು ಬಂದು ನಮ್ಮ ಹುಡಿಗಿಯರು ಅವರಿಗೆ ಸಾಯುವಂತೆ ಮಾಡುವ ನಮ್ಮ ನಿರ್ದೇಶಕರ ಕ್ವಾಲಿಟಿ ಕಂಡು ಮೂಖವಿಸ್ಮಿತನಾದೆ! ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಹಲವು ಟಿ.ವಿ.ಗಳವರು ಹಾಡಿನ ಸ್ಪರ್ಧೆ ಏರ್ಪಡಿಸುತ್ತಾರಲ್ಲ,ಅವರೇನಾದರೂ?,ಕಾಲೇಜುಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಡುತ್ತಾರಲ್ಲಾ ,ಆರ್ಕೆಸ್ಟ್ರಾಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಡುತ್ತಾರಲ್ಲ ಅವರೇನಾದರು? ಇತ್ಯಾದಿ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ನನನ್ನು ಬಾಧಿಸತೊಡಗಿದವು. ಅವರ್ಯಾರಿಗೂ ಬೆಳ್ಳಿ ತೆರೆಯಮೇಲೆ ಹಾಡುವ ಯೋಗ್ಯತೆ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಆ ಚಿತ್ರಗಳ ನಿರ್ದೇಶಕರು ನಿರ್ಧರಿಸಿರಬಹುದು. ಅದೇ ರೀತಿ ಇಲ್ಲಿನ ನಟರಿಗೂ ವಿಲನ್ ಪಾತ್ರ ಮಾಡುವ ಯೋಗ್ಯತೆ ಇಲ್ಲಾ, ಇಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೇ ನಾಯಕಿಯರು ಇಲ್ಲಾ...ಎಂಬುದು ಅವರ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಎಂಬೋದು ಅವರ ಕೃತ್ಯಗಳಿ೦ದಲೇ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. ಈಗ ಹೇಳಿ ಕನ್ನಡ ಚಿತ್ರರಂಗದಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡಿಗರಿಗೆ ಕೆಲಸ ಸಿಗುತ್ತಾ...ಸಿಗುತ್ತೆ ...ಒಂದೆರಡು ಕುಟುಂಬದವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ...ಆದರೂ ನಮಗೆ ಡಬ್ಬಿಂಗ್ ಚಿತ್ರ ಬೇಡ. ಬೇರೆ ಬಾಷೆಯಿಂದ ಎಗರಿಸಿ ಅದೇ ಕಥೆಗೆ ಒಬ್ಬ ಲೋಕಲ್ ನಾಯಕನ ಮೂತಿ ಸೇರಿಸಿ ಅದೇ ಕಥೆ,ಅದೇ ವಿಲನ್,ಅದೇ ಹೀರೋಯಿನ್,ಅದೇ ಪೋಷಕ ನಟರು.... ಆದರೂ ಅದು ನಮಗೆ ಪಥ್ಯ...ಡಬ್ಬಿಂಗ್ ಆಗಿ ಆ ಚಿತ್ರದ ಪಾತ್ರಗಳೆಲ್ಲಾ ಕಸ್ತೂರಿ ಕನ್ನಡದಲ್ಲೇ ಮಾತಾಡುವಂತಾದರೆ ಅದು ಅಪಥ್ಯ. ಹೇಗಿದೆ ನೋಡಿ ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡ ಪ್ರೇಮ! ಇಷ್ಟಿದ್ದೂ ನಾವು ಹೇಳುತ್ತೇವೆ ಹೊರರಾಜ್ಯಗಳವರಿಗೆ ಕನ್ನಡ ಕಲಿಸಿ ಎಂದು !. ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ ಡಬ್ಬಿಂಗ್ ಬಂದದ್ದೇ ಆದರೆ, ಕಸ್ತೂರಿ ಕನ್ನಡ ರಜನಿಕಾಂತ್,ಚಿರಂಜೀವಿ,ಅಮಿತಾಬ್ ಗಳ ತುಟಿಯಲ್ಲಿ ರಾರಾಜಿಸತೊಡಗಿದರೆ ಅವರ ಅಭಿಮಾನಿಗಳೂ ಕನ್ನಡ ಚಿತ್ರ ನೋಡುತ್ತಾರೆ,ಕನ್ನಡ ಕಲಿಯುತ್ತಾರೆ,ಆಗ ಅವರು ಆಡುವ ಕನ್ನಡ ಹಾಡುಗಳಿಗೆ ಒಂದು ಅರ್ಥ ಇರುತ್ತದೆ.
ಈ ಹಿಂದಿ,ತಮಿಳು,ತೆಲುಗು ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ನೋಡುವುದು ನಮಗೆ ಒಂದು ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯಾಗಿಬಿಡುತ್ತೆ. ರೋಬೋಟ್ ನಲ್ಲಿ ರಜನಿ ಏನು ಮಾಡಿರಬಹುದು ಎಂಬ ಕುತೂಹಲ...ಕಮಲಹಾಸನ್ ಹೊಸ ಪ್ರಯೋಗಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅಚ್ಚರಿ ಇವೆಲ್ಲಾ ನಮ್ಮನ್ನು ಪರಬಾಷಾ ಚಿತ್ರಗಳತ್ತ ಎಳೆಯುತ್ತವೆ. ಚಿತ್ರ ನೋಡುತ್ತಾ ನೋಡುತ್ತಾ ನಮಗರಿವಿಲ್ಲದಂತೆ ಆ ಭಾಷೆ ಕಲಿತುಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತೇವೆ.
ಇವೆಲ್ಲಾ ಪಾಲಿಸಿ ಮ್ಯಾಟರ್ಸ್. ಹೋಗಲಿ...ಕನ್ನಡ ದೊಡ್ಡ ಬಾಷೆ. ಹೇಗೋ ಉಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೆ.ತುಳು,ಕೊಡವ ಇತ್ಯಾದಿ ಚಿಕ್ಕ ಭಾಷೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಏನು ಮಾಡುವುದು ? ಅವರಾದರೂ ಅವರ ಬಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಡಬ್ಬಿಂಗ್ ಆರಂಬಿಸಿ ಅವರ ನಶಿಸುತ್ತಿರುವ ಭಾಷೆಯನ್ನ ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಯಾಕೆಂದರೆ ಅವರದು ವ್ಯವಹಾರದಲ್ಲಿ ಸಾರ್ವರ್ತಿಕವಾಗಿ ಉಪಯೋಗಿಸಲ್ಪಡುವ ಭಾಷೆಯಲ್ಲ. ಅದು ಕೇವಲ ಆಡು ಬಾಷೆಯಷ್ಟೇ. ಅದು ಅಲ್ಲಿನ ಜನರಿಗೆ ಮನರಂಜನೆಯ ವಾಹಕವಾಗಿ ಮಾತ್ರ ಉಪಯೋಗಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಅದುದರಿಂದ ಯಾರಾದರೂ ಮುಂದೆ ಬಂದು ತುಳು/ಕೊಡವ ಇತ್ಯಾದಿ ಭಾಷೆಗಳಿಗೆ ಇತರ ಭಾಷೆಯ ‘ಹಿಟ್’ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಡಬ್ ಮಾಡಿದರೆ ಈ ಭಾಷೆಗಳ ಉಳಿವಿಗೆ ತುಂಬಾ ಸಹಾಯವಾಗುತ್ತದೆ.
ಯಾವನೋ ಅವ್ನು ಅಂದೆ...ಅದಕ್ಕೆ “ಕೈಲಾಶ್ ಖೇರ್ “ ಅಂದ. ಆ ಕುಳ್ಳಗಿದ್ದಾನಲ್ಲ ಅವನಾ ಅಂದೆ. ಯೇ...ಹುಡುಗೀರು ಅವನಿಗೆ ಸಾಯ್ತಾರೆ ಗೊತ್ತಾ ಅಂದ ಕಾಣಿಯ. ಅದೆಲ್ಲಾ ಓಕೆ ,ಆದರೆ ಅವರನ್ನು ಕರ್ಕೊಂಡು ಬಂದು ನಮ್ಮ ಹುಡಿಗಿಯರು ಅವರಿಗೆ ಸಾಯುವಂತೆ ಮಾಡುವ ನಮ್ಮ ನಿರ್ದೇಶಕರ ಕ್ವಾಲಿಟಿ ಕಂಡು ಮೂಖವಿಸ್ಮಿತನಾದೆ! ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಹಲವು ಟಿ.ವಿ.ಗಳವರು ಹಾಡಿನ ಸ್ಪರ್ಧೆ ಏರ್ಪಡಿಸುತ್ತಾರಲ್ಲ,ಅವರೇನಾದರೂ?,ಕಾಲೇಜುಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಡುತ್ತಾರಲ್ಲಾ ,ಆರ್ಕೆಸ್ಟ್ರಾಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಡುತ್ತಾರಲ್ಲ ಅವರೇನಾದರು? ಇತ್ಯಾದಿ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ನನನ್ನು ಬಾಧಿಸತೊಡಗಿದವು. ಅವರ್ಯಾರಿಗೂ ಬೆಳ್ಳಿ ತೆರೆಯಮೇಲೆ ಹಾಡುವ ಯೋಗ್ಯತೆ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಆ ಚಿತ್ರಗಳ ನಿರ್ದೇಶಕರು ನಿರ್ಧರಿಸಿರಬಹುದು. ಅದೇ ರೀತಿ ಇಲ್ಲಿನ ನಟರಿಗೂ ವಿಲನ್ ಪಾತ್ರ ಮಾಡುವ ಯೋಗ್ಯತೆ ಇಲ್ಲಾ, ಇಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೇ ನಾಯಕಿಯರು ಇಲ್ಲಾ...ಎಂಬುದು ಅವರ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಎಂಬೋದು ಅವರ ಕೃತ್ಯಗಳಿ೦ದಲೇ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. ಈಗ ಹೇಳಿ ಕನ್ನಡ ಚಿತ್ರರಂಗದಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡಿಗರಿಗೆ ಕೆಲಸ ಸಿಗುತ್ತಾ...ಸಿಗುತ್ತೆ ...ಒಂದೆರಡು ಕುಟುಂಬದವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ...ಆದರೂ ನಮಗೆ ಡಬ್ಬಿಂಗ್ ಚಿತ್ರ ಬೇಡ. ಬೇರೆ ಬಾಷೆಯಿಂದ ಎಗರಿಸಿ ಅದೇ ಕಥೆಗೆ ಒಬ್ಬ ಲೋಕಲ್ ನಾಯಕನ ಮೂತಿ ಸೇರಿಸಿ ಅದೇ ಕಥೆ,ಅದೇ ವಿಲನ್,ಅದೇ ಹೀರೋಯಿನ್,ಅದೇ ಪೋಷಕ ನಟರು.... ಆದರೂ ಅದು ನಮಗೆ ಪಥ್ಯ...ಡಬ್ಬಿಂಗ್ ಆಗಿ ಆ ಚಿತ್ರದ ಪಾತ್ರಗಳೆಲ್ಲಾ ಕಸ್ತೂರಿ ಕನ್ನಡದಲ್ಲೇ ಮಾತಾಡುವಂತಾದರೆ ಅದು ಅಪಥ್ಯ. ಹೇಗಿದೆ ನೋಡಿ ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡ ಪ್ರೇಮ! ಇಷ್ಟಿದ್ದೂ ನಾವು ಹೇಳುತ್ತೇವೆ ಹೊರರಾಜ್ಯಗಳವರಿಗೆ ಕನ್ನಡ ಕಲಿಸಿ ಎಂದು !. ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ ಡಬ್ಬಿಂಗ್ ಬಂದದ್ದೇ ಆದರೆ, ಕಸ್ತೂರಿ ಕನ್ನಡ ರಜನಿಕಾಂತ್,ಚಿರಂಜೀವಿ,ಅಮಿತಾಬ್ ಗಳ ತುಟಿಯಲ್ಲಿ ರಾರಾಜಿಸತೊಡಗಿದರೆ ಅವರ ಅಭಿಮಾನಿಗಳೂ ಕನ್ನಡ ಚಿತ್ರ ನೋಡುತ್ತಾರೆ,ಕನ್ನಡ ಕಲಿಯುತ್ತಾರೆ,ಆಗ ಅವರು ಆಡುವ ಕನ್ನಡ ಹಾಡುಗಳಿಗೆ ಒಂದು ಅರ್ಥ ಇರುತ್ತದೆ.
ಈ ಹಿಂದಿ,ತಮಿಳು,ತೆಲುಗು ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ನೋಡುವುದು ನಮಗೆ ಒಂದು ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯಾಗಿಬಿಡುತ್ತೆ. ರೋಬೋಟ್ ನಲ್ಲಿ ರಜನಿ ಏನು ಮಾಡಿರಬಹುದು ಎಂಬ ಕುತೂಹಲ...ಕಮಲಹಾಸನ್ ಹೊಸ ಪ್ರಯೋಗಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅಚ್ಚರಿ ಇವೆಲ್ಲಾ ನಮ್ಮನ್ನು ಪರಬಾಷಾ ಚಿತ್ರಗಳತ್ತ ಎಳೆಯುತ್ತವೆ. ಚಿತ್ರ ನೋಡುತ್ತಾ ನೋಡುತ್ತಾ ನಮಗರಿವಿಲ್ಲದಂತೆ ಆ ಭಾಷೆ ಕಲಿತುಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತೇವೆ.
ಇವೆಲ್ಲಾ ಪಾಲಿಸಿ ಮ್ಯಾಟರ್ಸ್. ಹೋಗಲಿ...ಕನ್ನಡ ದೊಡ್ಡ ಬಾಷೆ. ಹೇಗೋ ಉಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೆ.ತುಳು,ಕೊಡವ ಇತ್ಯಾದಿ ಚಿಕ್ಕ ಭಾಷೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಏನು ಮಾಡುವುದು ? ಅವರಾದರೂ ಅವರ ಬಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಡಬ್ಬಿಂಗ್ ಆರಂಬಿಸಿ ಅವರ ನಶಿಸುತ್ತಿರುವ ಭಾಷೆಯನ್ನ ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಯಾಕೆಂದರೆ ಅವರದು ವ್ಯವಹಾರದಲ್ಲಿ ಸಾರ್ವರ್ತಿಕವಾಗಿ ಉಪಯೋಗಿಸಲ್ಪಡುವ ಭಾಷೆಯಲ್ಲ. ಅದು ಕೇವಲ ಆಡು ಬಾಷೆಯಷ್ಟೇ. ಅದು ಅಲ್ಲಿನ ಜನರಿಗೆ ಮನರಂಜನೆಯ ವಾಹಕವಾಗಿ ಮಾತ್ರ ಉಪಯೋಗಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಅದುದರಿಂದ ಯಾರಾದರೂ ಮುಂದೆ ಬಂದು ತುಳು/ಕೊಡವ ಇತ್ಯಾದಿ ಭಾಷೆಗಳಿಗೆ ಇತರ ಭಾಷೆಯ ‘ಹಿಟ್’ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಡಬ್ ಮಾಡಿದರೆ ಈ ಭಾಷೆಗಳ ಉಳಿವಿಗೆ ತುಂಬಾ ಸಹಾಯವಾಗುತ್ತದೆ.
Thursday, February 10, 2011
Dubbing movies in Tulu Language
.
Kannada Film Industry is opposed to Dubbing on the pretext of loosing job to artists in the neighboring states. But what’s happening right now? .
We see artists from Bollywood are singing songs for Kannada films.
Don’t’ we have good singers in Karnataka? The ban on dubbing is only helping a few vested (family) interests in Kannada Industry. We are importing all kinds of technicians, artists,(heroines, even villains) Directors from other states. Our photographers can’t shoot in the locations situated in Karnataka . Most of our hit films are mere remakes of Hindi, Tamil and Telugu films. yet we want to ban dubbing!
Ban on Dubbing may help kannada film actors but it is slowly destroying Kannada language. Most kannadigas learn Hindi, Tamil and Telugu by watching movies in those languages. The words of these languages have penetrated our language through these movies. If we could watch these movies in our own language then we are not forced to learn these languages. This will save the purity of Kannada language. The kannada film industry is doing everything to destroy kannada language. Its activities seem to be harmful to Kannada.
Tulu and Kodava languages are also affected by these trends. These languages are slowly dying and there is an urgent need to save these languages. I think dubbing films into these languages form other languages will greatly help in savings these languages. In the seventies there was a great enthusiasm to make films in these languages. However the enthusiasm died out and these days we see very few Tuluva/Kodava movies being produced. The people with Tulu,Kodava mother tongue can watch movies in any language hence they did not patronize the tulu film industry. Tulu language is being diluted day by day with the inclusion of many kannada / Mayalam words. Many research organization are trying to restore tulu to its old glory but they are unlikely to succeed because Tuluvas have lerned to live without their mother tongue!.
Once I had a serious thought of writing in Tulu language .The question is who will read Tulu stories and literatures. Government is spending crores of money on development of Tulu Literature. What is the use? How many people buy this literature? How many people use this literature? we have lot of other avenues for entertainment. We have Internet, we have newspaper we have magazines. Bringing out magazines and newspaper in Tulu will not help much. Its simply a waste of energy. Tulu cannot be a medium for transmission and preservation of Knowledge. Yet it is important for the Tulu language to survive. In this context I believe dubbing films of other languages into Tulu and Kodava will help to preserve the language. It will also help to reinvent some of the lost Tulu words.
I hope some enthusiastic entrepreneurs will come forward to invest in such ventures.
Lets Save Tulu.
Translation in other languages
(French)
Doublage dans la langue de Tulu.
L'industrie cinématographique de Kannada est opposée au doublage sur le prétexte de desserrer le travail aux artistes dans les États voisins. Mais que se produit en ce moment ? . Nous voyons que les artistes de Bollywood chantent des chansons pour des films de Kannada.
' N'avons-nous pas de bons chanteurs dans Karnataka ? L'interdiction du doublage aide seulement uns des intérêts investis (de famille) dans l'industrie de Kannada. Nous importons toutes sortes de techniciens, artistes, (des héroïnes, même des bandits) des directeurs d'autres états. Nos photographes ne peuvent pas tirer dans les endroits situés dans Karnataka. La plupart de nos films de coup sont de seuls remakes des films de Hindi, de Tamoul et de Telugu. pourtant nous voulons interdire le doublage ! L'interdiction du doublage peut aider des acteurs de film de kannada mais elle détruit lentement la langue de Kannada. La plupart des kannadigas apprennent le Hindi, le Tamoul et le Telugu en observant des films dans ces langues. Les mots de ces langues ont pénétré notre langue par ces films. Si nous pourrions observer ces films dans notre propre langue puis nous ne sommes pas forcés d'apprendre ces langues. Ceci sauvera la pureté de la langue de Kannada. L'industrie cinématographique de kannada fait tout pour détruire la langue de kannada. Ses activités semblent être nocives au Kannada.
Des langues de Tulu et de Kodava sont également affectées par ces tendances. Ces langues meurent lentement et il y a des besoins urgents de sauver ces langues. Je pense que des films de doublage dans la forme de ces langues d'autres langues aidera considérablement en épargne ces langues. Dans les années '70 il y avait un grand enthousiasme pour faire des films dans ces langues. Cependant l'enthousiasme s'est éteint et de nos jours nous voyons très peu de films de Tuluva/Kodava étant produits. Les personnes avec Tulu, langue maternelle de Kodava peuvent observer des films dans n'importe quelle langue par conséquent qu'elles n'ont pas patronné l'industrie cinématographique de tulu. La langue de Tulu est diluée jour après jour avec l'inclusion des beaucoup kannada/mots de Mayalam. Beaucoup l'organisation pour la recherche essayent de reconstituer le tulu à sa vieille gloire mais il est peu susceptible les réussir parce que Tuluvas lerned pour vivre sans leur langue maternelle !
Une fois que j'avais une pensée sérieuse de l'inscription dans la langue de Tulu. La question est qui lira des histoires et des literatures de Tulu. Le gouvernement est des crores de dépense d'argent sur le développement de la littérature de Tulu. Quelle est l'utilisation ? Combien de personnes achètent cette littérature ? Combien de personnes emploient cette littérature ? nous avons le sort d'autres avenues pour le divertissement. Nous avons l'Internet, nous avons le journal que nous avons des magasins. Mettre en évidence les magasins et le journal dans Tulu n'aidera pas beaucoup. Son simplement un gaspillage d'énergie. Tulu ne peut pas être un milieu pour la transmission et la conservation de la connaissance. Pourtant il est important que la langue de Tulu survive. Dans ce contexte je crois que des films de doublage d'autres langues dans Tulu et Kodava aidera à préserver la langue. Il aidera également à réinventer certains des mots perdus de Tulu. J'espère que quelques entrepreneurs enthousiastes viendront en avant pour investir dans de telles entreprises. Laisse sauf Tulu.
German
Nachsynchronisation in der Tulu Sprache.
Kannada-Film-Industrie wird dem Betiteln auf dem Vorwand des Lösens des Jobs zu den Künstlern in den Nachbarstaaten entgegengesetzt. Aber was geschieht im Augenblick? . Wir sehen, dass Künstler von Bollywood Liede für Kannadafilme singen.
Nicht ' wir haben gute Sänger in Karnataka? Das Verbot auf Nachsynchronisation hilft nur einigen bekleidete (Familien) Interessen an der Kannada-Industrie. Wir importieren alle Arten Techniker, Künstler, (Heldinnen, sogar Schufte) Direktoren aus anderen Zuständen. Unsere Fotografen können nicht in den Positionen schießen, die in Karnataka aufgestellt werden. Die meisten unseren Schlagfilmen sind bloße Remakes der Hindi-, Tamil- und Telugufilme. dennoch möchten wir Nachsynchronisation verbieten! Verbot auf Nachsynchronisation kann KannadaFilmschauspielern helfen, aber es zerstört langsam Kannadasprache. Die meisten kannadigas erlernen Hindi, Tamil und Telugu, indem sie Filme in jenen Sprachen aufpassen. Die Wörter dieser Sprachen haben unsere Sprache durch diese Filme eingedrungen. Wenn wir diese Filme in unserer eigenen Sprache aufpassen könnten dann, werden wir nicht gezwungen, diese Sprachen zu erlernen. Dieses spart die Reinheit der Kannadasprache. Die Kannadafilmindustrie tut alles, um Kannadasprache zu zerstören. Seine Tätigkeiten scheinen, zum Kannada schädlich zu sein
Tulu und Kodava Sprachen werden auch durch diese Tendenzen beeinflußt. Diese Sprachen sterben langsam und es gibt ein dringendes Bedürfnis, diese Sprachen zu speichern. Ich denke, dass Nachsynchronisationfilme in diese Sprachform andere Sprachen groß in den Sparungen diesen Sprachen hilft. In den Siebzigern gab es eine große Begeisterung, zum der Filme in diesen Sprachen zu bilden. Jedoch starb die Begeisterung heraus und derzeit sehen wir sehr wenige Tuluva/Kodava Filme, die produziert werden. Die Leute mit Tulu, Kodava Muttersprache können Filme in jeder möglicher Sprache aufpassen, folglich, das sie nicht die tulu Filmindustrie bevormundeten. Tulu Sprache wird Tag für Tag mit der Einbeziehung von vielen Kannada/Mayalam Wörter verdünnt. Viel versuchen Forschungsorganisation, tulu zu seinem alten Ruhm wieder herzustellen, aber sie sind unwahrscheinlich zu folgen, weil Tuluvas lerned, um ohne ihre Muttersprache zu leben!.
Sobald ich einen ernsten Gedanken des Schreibens in Tulu Sprache hatte. Die Frage ist, wer Tulu Geschichten und literatures liest. Regierung ist Ausgabe crores des Geldes auf Entwicklung der Tulu Literatur. Was ist der Gebrauch? Wieviele Leute kaufen diese Literatur? Wieviele Leute benutzen diese Literatur? wir haben Los anderer Alleen für Unterhaltung. Wir haben Internet, wir haben Zeitung, die wir Zeitschriften haben. Das Herausbringen der Zeitschriften und der Zeitung in Tulu hilft nicht viel. Sein einfach ein Abfall von Energie. Tulu kann nicht ein Mittel für Getriebe und Bewahrung des Wissens sein. Dennoch ist es wichtig für die Tulu Sprache zu überleben. In diesem Zusammenhang glaube ich, dass Nachsynchronisationfilme anderer Sprachen in Tulu und in Kodava hilft, die Sprache zu konservieren. Sie hilft auch, einige der verlorenen Tulu Wörter neuzuerfinden. Ich hoffe, dass einige enthusiastische Unternehmer vorwärts kommen, in solchen Risiken zu investieren. Lässt außer Tulu
Дубляж в языке Tulu. Сопротивляются киноиндустрия Kannada к даровать титул на предлоге освобождать работу к художникам в соседних государствах. Но что случается теперь? . Мы видим что художники от Bollywood пеет песни для пленок Kannada. ' Мы не имеем хороших певиц в Karnataka? Запрет на дубляже только помогает несколько возложенные интересы (семьи) в индустрии Kannada. Мы импортируем все виды техников, художников, (героини, даже злодейки) директоры от других положений. Наши фотографы не могут снять в положениях расположенных в Karnataka. Большая часть из наших пленок удара простые римейки пленок Hindi, Тамильского языка и Telugu. но мы хотим запретить дубляж!
Запрет на дубляже может помочь актерам пленки kannada но он медленно разрушает язык Kannada. Большинств kannadigas учат Hindi, Тамильский язык и Telugu путем наблюдать кино в тех языках. Слова этих языков прорезывали наш язык через эти кино. Если мы смогли наблюдать эти кино в нашем собственном языке после этого, то мы не принуждаемся выучить эти языки. Это сохранит очищенность языка Kannada. Киноиндустрия kannada делает все для того чтобы разрушить язык kannada. Кажется, что будут свои деятельности вредны к Kannada
Языки Tulu и Kodava также повлияны на этими тенденциями. Эти языки медленно умирают и срочная потребность сохранить эти языки. Я думаю что пленки дубляж в форму этих языков другие языки значительно поможет в сбережениях этим языкам. В семидесятых годы был большой восторг для того чтобы сделать пленки в этих языках. Однако восторг умер вне и эти дни мы видим очень немногие будучи произведенными кино Tuluva/Kodava. Люди с Tulu, родной язык Kodava могут наблюдать кино в любом языке следовательно они не покровительствовали киноиндустрию tulu. Языку Tulu разбавляют день к день с включением много kannada/слова Mayalam. Много научно-исследовательская организачия пробует восстановить tulu к своему государственному флагу США но они маловероятны для того чтобы преуспеть потому что Tuluvas lerned для того чтобы жить без их родного языка
Как только я имел серьезную мысль писания в языке Tulu. Вопрос кто прочитает рассказы и literatures Tulu. Правительство crores траты дег на развитии словесности Tulu. Что польза? Сколько люди покупают эту словесность? Сколько люди используют эту словесность? мы имеем серию других бульваров для зрелищности. Мы имеем интернет, мы имеем газету мы имеем кассеты. Приносить вне кассеты и газету в Tulu не поможет много. Сво просто отход энергии. Tulu не может быть средством для передачи и консервации знания. Но важно для языка Tulu выдержать. В этом смысле я верю что пленки дубляж других языков в Tulu и Kodava поможет сохранить язык. Он также поможет reinvent некоторые из потерянных слов Tulu. Я надеюсь что некоторые восторженные антрепренеры придут вперед проинвестировать в таких рискованых начинаниях. Препятствует за исключением Tulu
-кешавапрасад
Nasynchronisatie in Tulu Taal.
Kannada filmindustrie is in tegenstelling tot kopiëren onder het voorwendsel van het verlies van baan om kunstenaars in de buurlanden. Maar wat er nu gebeurt? .
We zien artiesten uit Bollywood liedjes zingen voor Kannada films.
Niet 'hebben we een goede zangers in Karnataka? Het verbod op nasynchronisatie is alleen het helpen van een paar gevestigde (familie) belangen in het Kannada industrie. Wij importeren alle soorten van technici, kunstenaars, (heldinnen, zelfs schurken) bestuurders van andere staten. Onze fotografen kunnen niet schieten op de locaties gelegen in Karnataka. De meeste van onze hit films zijn enkele remakes van Hindi, Tamil en Telugu films. maar we willen kopiëren te verbieden!
Verbod op kopiëren kan helpen Kannada acteurs, maar het is langzaam te vernietigen Kannada taal. De meeste kannadigas leren Hindi, Tamil en Telugu door te kijken naar films in deze talen. De woorden van deze talen zijn doorgedrongen onze taal door middel van deze films. Als we zouden deze films te bekijken in onze eigen taal dan zijn wij niet gedwongen om deze talen te leren. Dit bespaart de zuiverheid van Kannada taal. De Kannada filmindustrie doet er alles aan Kannada taal te vernietigen. De activiteiten lijken te zijn schadelijk voor Kannada.
Tulu en Kodava talen worden ook beïnvloed door deze trends. Deze talen zijn langzaam sterven en er is een dringende behoefte aan deze talen op te slaan. Ik denk dat de nasynchronisatie van films in deze talen vormen andere talen zal enorm helpen in besparingen van deze talen. In de jaren zeventig was er een groot enthousiasme om films te maken in deze talen. Echter het enthousiasme uitgestorven, en deze dagen zien we heel weinig tuluva / Kodava films geproduceerd. De mensen met Tulu, Kodava moedertaal films kunt kijken in elke taal vandaar dat ze niet betuttelen de tulu filmindustrie. Tulu taal wordt verdund met de dag met de opname van vele Kannada / Mayalam woorden. Veel onderzoeksorganisatie proberen tulu herstellen in zijn oude glorie, maar ze zijn waarschijnlijk niet slagen, omdat Tuluvas hebben lerned te leven zonder hun moedertaal.
Eens had ik een serieuze gedachte van het schrijven in Tulu taal. De vraag is wie zal lezen Tulu verhalen en literatuur. De overheid besteedt crores van geld op de ontwikkeling van Tulu Literatuur. Wat is het nut? Hoeveel mensen kopen deze literatuur? Hoeveel mensen maken gebruik van deze literatuur? we hebben veel andere mogelijkheden voor entertainment. We hebben internet, we hebben kranten hebben we tijdschriften. Het uitbrengen van magazines en kranten in Tulu zal niet veel helpen. Het is gewoon een verspilling van energie. Tulu kan niet worden een medium voor de overdracht en behoud van kennis. Toch is het belangrijk voor de Tulu taal om te overleven. In dit verband geloof ik de nasynchronisatie van films van andere talen in het Tulu en Kodava zal helpen om de taal te behouden. Het zal ook helpen om een deel van de verloren Tulu woorden opnieuw uitvinden.
Ik hoop dat een aantal enthousiaste ondernemers zal naar voren komen om te investeren in dergelijke ondernemingen.
Laat opslaan Tulu.
spanish
Doblaje en Lengua Tulu.
Canarés industria cinematográfica se opone a la copia con el pretexto de perder el trabajo a los artistas en los estados vecinos. Pero lo que está pasando ahora? .
Vemos artistas de Bollywood están cantando canciones para películas Canarés.
No "tenemos buenos cantantes en Karnataka? La prohibición de doblaje es sólo ayudar a unos cuantos creados (la familia) los intereses en Canarés Industria. Estamos importando todo tipo de técnicos, artistas, (heroínas, incluso villanos) Directores de otros estados. Nuestros fotógrafos no puede disparar en los lugares situados en Karnataka. La mayoría de nuestras exitosas películas son remakes simple del hindi, el tamil y el cine Telugu. sin embargo, quieren prohibir el doblaje!
Prohibición de la copia puede ayudar a los agentes Canarés película pero poco a poco va destruyendo el idioma Canarés. La mayoría de Kannadigas aprender el hindi, el tamil y telugu por ver películas en esos idiomas. Las palabras de estos idiomas han penetrado en nuestra lengua a través de estas películas. Si pudiéramos ver estas películas en nuestro idioma entonces no estamos obligados a aprender idiomas. Esto le ahorrará la pureza de la lengua Canarés. La industria del cine Canarés está haciendo todo lo posible para destruir el lenguaje Canarés. Sus actividades parecen ser perjudiciales para Canarés.
Idiomas Tulu y Kodava también se ven afectados por estas tendencias. Estos idiomas están muriendo lentamente y hay una necesidad urgente para salvar a estos idiomas. Creo doblaje de películas en idiomas formar otros idiomas será de gran ayuda en el ahorro de estos idiomas. En los años setenta hubo un gran entusiasmo para hacer películas en estos idiomas. Sin embargo, el entusiasmo desapareció y en estos días vemos muy pocos Tuluva / Kodava películas que se producen. Las personas con Tulu, la lengua Kodava madre puede mirar películas en cualquier idioma, por lo tanto, no frecuentan la industria del cine Tulu. Lenguaje Tulu se diluye día a día con la inclusión de muchos Canarés / palabras Mayalam. Muchas organizaciones de investigación están tratando de restaurar tulu a su antigua gloria, pero es poco probable que tenga éxito porque han Tuluvas lerned a vivir sin su lengua materna!.
Una vez tuve un pensamiento serio de la escritura en lengua Tulu. La pregunta es quién va a leer historias Tulu y literaturas. Gobierno está gastando decenas de millones de dinero en el desarrollo de Tulu Literatura. ¿De qué sirve? ¿Cuántas personas comprar esta literatura? ¿Cuántas personas utilizan esta literatura? tenemos muchas otras posibilidades para el entretenimiento. Tenemos Internet, tenemos periódico hemos revistas. Llevar a cabo revistas y periódicos en Tulu no ayudará mucho. Su más que una pérdida de energía. Tulu no puede ser un medio para la transmisión y preservación de los conocimientos. Sin embargo, es importante que la lengua Tulu para sobrevivir. En este contexto creo que el doblaje de películas en otros idiomas Tulu y Kodava ayudará a preservar la lengua. También ayudará a reinventar algunos de los perdidos palabras Tulu.
Espero que algunos empresarios entusiastas estarán interesadas en invertir en este tipo de iniciativas.
Permite guardar Tulu.
Japanese
トゥル言語でダビング。
カンナダ語映画界は、近隣諸国のアーティストと仕事を失うことを口実にダビングして反対している。しかし、今起こっているの？ 。
我々は、ボリウッドのアーティストがカンナダ語映画のために歌を歌っているを参照してください。
我々はカルナタカ州の良い歌手を持っている'か？ダビングの禁止は、カンナダ語業界におけるいくつかの既得権（家族）の利益を支援しています。我々は、技術者、アーティスト、（ヒロインも悪役）他の州から取締役のすべての種類をインポートしています。当社のカメラマンはカルナタカ州に位置する場所で撮影することはできません。我々のヒット映画のほとんどは、ヒンディー語、タミル語、テルグ語映画の単なるリメイクされます。それでも、私たちは、ダビングを禁止したい！
ダビングの禁止は、カンナダ語の映画俳優を助けるかもしれないが、それはゆっくりとカンナダ語を破壊している。ほとんどのkannadigasは、これらの言語で映画を見て、ヒンディー語、タミル語、テルグ語を学ぶ。これらの言語の単語は、これらの映画を通して私たちの言語に浸透している。我々は自分自身の言語でこれらの映画を見ることができるなら、我々はこれらの言語を学ぶことを余儀なくされていません。これは、カンナダ語の純度が保存されます。カンナダ語の映画産業は、カンナダ語を破壊するためにすべてを行っています。その活動は、カンナダ語に有害と思われる。
トゥルとKodava言語はまた、これらの動向の影響を受けます。これらの言語は、ゆっくりと死んでいるこれらの言語を保存するために緊急に必要がある。私はこれらの言語にフィルムが大幅に節約にこれらの言語を助ける他の言語を形成するダビングと思います。 70年代にこれらの言語で映画を作ると熱意があった。しかし、熱意は、死亡したこれらの日は、我々は非常に少ないTuluvaは/ Kodavaムービーが生産されて参照してください。トゥル、Kodava母国語を持つ人々がそれゆえ、彼らはトゥルの映画産業をひいきにしなかった任意の言語で映画を見ることができる。トゥル言語は、多くのカンナダ語/ Mayalamの言葉を含めると、日々希釈されています。多くの研究者は、その昔の栄光にトゥルを復元しようとしているが、彼らはTuluvasは、母国語なしでは生きてlernedているので、成功しそうです！
つて私はトゥル言語で書いて真剣に考えていた。質問はトゥルの記事や文献を読んで誰だ。政府は、トゥル文学の発展にお金をクローレを費やしている。使用とは何ですか？どのように多くの人々がこの文献を購入するか？どのように多くの人々がこの文献を使用できますか？私たちは娯楽のための他の道がたくさんある。私たちは、インターネットを持って、私たちは、雑誌を持っている新聞を持っています。引き出すの雑誌や新聞トゥルに多くの助けにはなりません。エネルギーのその単純廃棄物。トゥルは、送信と知識の保存のための媒体することはできません。しかし、それはトゥル言語が生き残るために重要です。この文脈では、私は、言語を維持するのに役立ちますトゥルとKodavaに他の言語の映画をダビングと信じています。また、失わトゥルの単語の一部を再構築するのに役立ちます。
私はいくつかの熱狂的な起業家は、このようなベンチャー企業に投資を楽しみにしてくれればいいのですが。
きれいにトゥルを保存します。
Kannada Film Industry is opposed to Dubbing on the pretext of loosing job to artists in the neighboring states. But what’s happening right now? .
We see artists from Bollywood are singing songs for Kannada films.
Don’t’ we have good singers in Karnataka? The ban on dubbing is only helping a few vested (family) interests in Kannada Industry. We are importing all kinds of technicians, artists,(heroines, even villains) Directors from other states. Our photographers can’t shoot in the locations situated in Karnataka . Most of our hit films are mere remakes of Hindi, Tamil and Telugu films. yet we want to ban dubbing!
Ban on Dubbing may help kannada film actors but it is slowly destroying Kannada language. Most kannadigas learn Hindi, Tamil and Telugu by watching movies in those languages. The words of these languages have penetrated our language through these movies. If we could watch these movies in our own language then we are not forced to learn these languages. This will save the purity of Kannada language. The kannada film industry is doing everything to destroy kannada language. Its activities seem to be harmful to Kannada.
Tulu and Kodava languages are also affected by these trends. These languages are slowly dying and there is an urgent need to save these languages. I think dubbing films into these languages form other languages will greatly help in savings these languages. In the seventies there was a great enthusiasm to make films in these languages. However the enthusiasm died out and these days we see very few Tuluva/Kodava movies being produced. The people with Tulu,Kodava mother tongue can watch movies in any language hence they did not patronize the tulu film industry. Tulu language is being diluted day by day with the inclusion of many kannada / Mayalam words. Many research organization are trying to restore tulu to its old glory but they are unlikely to succeed because Tuluvas have lerned to live without their mother tongue!.
Once I had a serious thought of writing in Tulu language .The question is who will read Tulu stories and literatures. Government is spending crores of money on development of Tulu Literature. What is the use? How many people buy this literature? How many people use this literature? we have lot of other avenues for entertainment. We have Internet, we have newspaper we have magazines. Bringing out magazines and newspaper in Tulu will not help much. Its simply a waste of energy. Tulu cannot be a medium for transmission and preservation of Knowledge. Yet it is important for the Tulu language to survive. In this context I believe dubbing films of other languages into Tulu and Kodava will help to preserve the language. It will also help to reinvent some of the lost Tulu words.
I hope some enthusiastic entrepreneurs will come forward to invest in such ventures.
Lets Save Tulu.
Translation in other languages
(French)
Doublage dans la langue de Tulu.
L'industrie cinématographique de Kannada est opposée au doublage sur le prétexte de desserrer le travail aux artistes dans les États voisins. Mais que se produit en ce moment ? . Nous voyons que les artistes de Bollywood chantent des chansons pour des films de Kannada.
' N'avons-nous pas de bons chanteurs dans Karnataka ? L'interdiction du doublage aide seulement uns des intérêts investis (de famille) dans l'industrie de Kannada. Nous importons toutes sortes de techniciens, artistes, (des héroïnes, même des bandits) des directeurs d'autres états. Nos photographes ne peuvent pas tirer dans les endroits situés dans Karnataka. La plupart de nos films de coup sont de seuls remakes des films de Hindi, de Tamoul et de Telugu. pourtant nous voulons interdire le doublage ! L'interdiction du doublage peut aider des acteurs de film de kannada mais elle détruit lentement la langue de Kannada. La plupart des kannadigas apprennent le Hindi, le Tamoul et le Telugu en observant des films dans ces langues. Les mots de ces langues ont pénétré notre langue par ces films. Si nous pourrions observer ces films dans notre propre langue puis nous ne sommes pas forcés d'apprendre ces langues. Ceci sauvera la pureté de la langue de Kannada. L'industrie cinématographique de kannada fait tout pour détruire la langue de kannada. Ses activités semblent être nocives au Kannada.
Des langues de Tulu et de Kodava sont également affectées par ces tendances. Ces langues meurent lentement et il y a des besoins urgents de sauver ces langues. Je pense que des films de doublage dans la forme de ces langues d'autres langues aidera considérablement en épargne ces langues. Dans les années '70 il y avait un grand enthousiasme pour faire des films dans ces langues. Cependant l'enthousiasme s'est éteint et de nos jours nous voyons très peu de films de Tuluva/Kodava étant produits. Les personnes avec Tulu, langue maternelle de Kodava peuvent observer des films dans n'importe quelle langue par conséquent qu'elles n'ont pas patronné l'industrie cinématographique de tulu. La langue de Tulu est diluée jour après jour avec l'inclusion des beaucoup kannada/mots de Mayalam. Beaucoup l'organisation pour la recherche essayent de reconstituer le tulu à sa vieille gloire mais il est peu susceptible les réussir parce que Tuluvas lerned pour vivre sans leur langue maternelle !
Une fois que j'avais une pensée sérieuse de l'inscription dans la langue de Tulu. La question est qui lira des histoires et des literatures de Tulu. Le gouvernement est des crores de dépense d'argent sur le développement de la littérature de Tulu. Quelle est l'utilisation ? Combien de personnes achètent cette littérature ? Combien de personnes emploient cette littérature ? nous avons le sort d'autres avenues pour le divertissement. Nous avons l'Internet, nous avons le journal que nous avons des magasins. Mettre en évidence les magasins et le journal dans Tulu n'aidera pas beaucoup. Son simplement un gaspillage d'énergie. Tulu ne peut pas être un milieu pour la transmission et la conservation de la connaissance. Pourtant il est important que la langue de Tulu survive. Dans ce contexte je crois que des films de doublage d'autres langues dans Tulu et Kodava aidera à préserver la langue. Il aidera également à réinventer certains des mots perdus de Tulu. J'espère que quelques entrepreneurs enthousiastes viendront en avant pour investir dans de telles entreprises. Laisse sauf Tulu.
German
Nachsynchronisation in der Tulu Sprache.
Kannada-Film-Industrie wird dem Betiteln auf dem Vorwand des Lösens des Jobs zu den Künstlern in den Nachbarstaaten entgegengesetzt. Aber was geschieht im Augenblick? . Wir sehen, dass Künstler von Bollywood Liede für Kannadafilme singen.
Nicht ' wir haben gute Sänger in Karnataka? Das Verbot auf Nachsynchronisation hilft nur einigen bekleidete (Familien) Interessen an der Kannada-Industrie. Wir importieren alle Arten Techniker, Künstler, (Heldinnen, sogar Schufte) Direktoren aus anderen Zuständen. Unsere Fotografen können nicht in den Positionen schießen, die in Karnataka aufgestellt werden. Die meisten unseren Schlagfilmen sind bloße Remakes der Hindi-, Tamil- und Telugufilme. dennoch möchten wir Nachsynchronisation verbieten! Verbot auf Nachsynchronisation kann KannadaFilmschauspielern helfen, aber es zerstört langsam Kannadasprache. Die meisten kannadigas erlernen Hindi, Tamil und Telugu, indem sie Filme in jenen Sprachen aufpassen. Die Wörter dieser Sprachen haben unsere Sprache durch diese Filme eingedrungen. Wenn wir diese Filme in unserer eigenen Sprache aufpassen könnten dann, werden wir nicht gezwungen, diese Sprachen zu erlernen. Dieses spart die Reinheit der Kannadasprache. Die Kannadafilmindustrie tut alles, um Kannadasprache zu zerstören. Seine Tätigkeiten scheinen, zum Kannada schädlich zu sein
Tulu und Kodava Sprachen werden auch durch diese Tendenzen beeinflußt. Diese Sprachen sterben langsam und es gibt ein dringendes Bedürfnis, diese Sprachen zu speichern. Ich denke, dass Nachsynchronisationfilme in diese Sprachform andere Sprachen groß in den Sparungen diesen Sprachen hilft. In den Siebzigern gab es eine große Begeisterung, zum der Filme in diesen Sprachen zu bilden. Jedoch starb die Begeisterung heraus und derzeit sehen wir sehr wenige Tuluva/Kodava Filme, die produziert werden. Die Leute mit Tulu, Kodava Muttersprache können Filme in jeder möglicher Sprache aufpassen, folglich, das sie nicht die tulu Filmindustrie bevormundeten. Tulu Sprache wird Tag für Tag mit der Einbeziehung von vielen Kannada/Mayalam Wörter verdünnt. Viel versuchen Forschungsorganisation, tulu zu seinem alten Ruhm wieder herzustellen, aber sie sind unwahrscheinlich zu folgen, weil Tuluvas lerned, um ohne ihre Muttersprache zu leben!.
Sobald ich einen ernsten Gedanken des Schreibens in Tulu Sprache hatte. Die Frage ist, wer Tulu Geschichten und literatures liest. Regierung ist Ausgabe crores des Geldes auf Entwicklung der Tulu Literatur. Was ist der Gebrauch? Wieviele Leute kaufen diese Literatur? Wieviele Leute benutzen diese Literatur? wir haben Los anderer Alleen für Unterhaltung. Wir haben Internet, wir haben Zeitung, die wir Zeitschriften haben. Das Herausbringen der Zeitschriften und der Zeitung in Tulu hilft nicht viel. Sein einfach ein Abfall von Energie. Tulu kann nicht ein Mittel für Getriebe und Bewahrung des Wissens sein. Dennoch ist es wichtig für die Tulu Sprache zu überleben. In diesem Zusammenhang glaube ich, dass Nachsynchronisationfilme anderer Sprachen in Tulu und in Kodava hilft, die Sprache zu konservieren. Sie hilft auch, einige der verlorenen Tulu Wörter neuzuerfinden. Ich hoffe, dass einige enthusiastische Unternehmer vorwärts kommen, in solchen Risiken zu investieren. Lässt außer Tulu
Дубляж в языке Tulu. Сопротивляются киноиндустрия Kannada к даровать титул на предлоге освобождать работу к художникам в соседних государствах. Но что случается теперь? . Мы видим что художники от Bollywood пеет песни для пленок Kannada. ' Мы не имеем хороших певиц в Karnataka? Запрет на дубляже только помогает несколько возложенные интересы (семьи) в индустрии Kannada. Мы импортируем все виды техников, художников, (героини, даже злодейки) директоры от других положений. Наши фотографы не могут снять в положениях расположенных в Karnataka. Большая часть из наших пленок удара простые римейки пленок Hindi, Тамильского языка и Telugu. но мы хотим запретить дубляж!
Запрет на дубляже может помочь актерам пленки kannada но он медленно разрушает язык Kannada. Большинств kannadigas учат Hindi, Тамильский язык и Telugu путем наблюдать кино в тех языках. Слова этих языков прорезывали наш язык через эти кино. Если мы смогли наблюдать эти кино в нашем собственном языке после этого, то мы не принуждаемся выучить эти языки. Это сохранит очищенность языка Kannada. Киноиндустрия kannada делает все для того чтобы разрушить язык kannada. Кажется, что будут свои деятельности вредны к Kannada
Языки Tulu и Kodava также повлияны на этими тенденциями. Эти языки медленно умирают и срочная потребность сохранить эти языки. Я думаю что пленки дубляж в форму этих языков другие языки значительно поможет в сбережениях этим языкам. В семидесятых годы был большой восторг для того чтобы сделать пленки в этих языках. Однако восторг умер вне и эти дни мы видим очень немногие будучи произведенными кино Tuluva/Kodava. Люди с Tulu, родной язык Kodava могут наблюдать кино в любом языке следовательно они не покровительствовали киноиндустрию tulu. Языку Tulu разбавляют день к день с включением много kannada/слова Mayalam. Много научно-исследовательская организачия пробует восстановить tulu к своему государственному флагу США но они маловероятны для того чтобы преуспеть потому что Tuluvas lerned для того чтобы жить без их родного языка
Как только я имел серьезную мысль писания в языке Tulu. Вопрос кто прочитает рассказы и literatures Tulu. Правительство crores траты дег на развитии словесности Tulu. Что польза? Сколько люди покупают эту словесность? Сколько люди используют эту словесность? мы имеем серию других бульваров для зрелищности. Мы имеем интернет, мы имеем газету мы имеем кассеты. Приносить вне кассеты и газету в Tulu не поможет много. Сво просто отход энергии. Tulu не может быть средством для передачи и консервации знания. Но важно для языка Tulu выдержать. В этом смысле я верю что пленки дубляж других языков в Tulu и Kodava поможет сохранить язык. Он также поможет reinvent некоторые из потерянных слов Tulu. Я надеюсь что некоторые восторженные антрепренеры придут вперед проинвестировать в таких рискованых начинаниях. Препятствует за исключением Tulu
-кешавапрасад
Nasynchronisatie in Tulu Taal.
Kannada filmindustrie is in tegenstelling tot kopiëren onder het voorwendsel van het verlies van baan om kunstenaars in de buurlanden. Maar wat er nu gebeurt? .
We zien artiesten uit Bollywood liedjes zingen voor Kannada films.
Niet 'hebben we een goede zangers in Karnataka? Het verbod op nasynchronisatie is alleen het helpen van een paar gevestigde (familie) belangen in het Kannada industrie. Wij importeren alle soorten van technici, kunstenaars, (heldinnen, zelfs schurken) bestuurders van andere staten. Onze fotografen kunnen niet schieten op de locaties gelegen in Karnataka. De meeste van onze hit films zijn enkele remakes van Hindi, Tamil en Telugu films. maar we willen kopiëren te verbieden!
Verbod op kopiëren kan helpen Kannada acteurs, maar het is langzaam te vernietigen Kannada taal. De meeste kannadigas leren Hindi, Tamil en Telugu door te kijken naar films in deze talen. De woorden van deze talen zijn doorgedrongen onze taal door middel van deze films. Als we zouden deze films te bekijken in onze eigen taal dan zijn wij niet gedwongen om deze talen te leren. Dit bespaart de zuiverheid van Kannada taal. De Kannada filmindustrie doet er alles aan Kannada taal te vernietigen. De activiteiten lijken te zijn schadelijk voor Kannada.
Tulu en Kodava talen worden ook beïnvloed door deze trends. Deze talen zijn langzaam sterven en er is een dringende behoefte aan deze talen op te slaan. Ik denk dat de nasynchronisatie van films in deze talen vormen andere talen zal enorm helpen in besparingen van deze talen. In de jaren zeventig was er een groot enthousiasme om films te maken in deze talen. Echter het enthousiasme uitgestorven, en deze dagen zien we heel weinig tuluva / Kodava films geproduceerd. De mensen met Tulu, Kodava moedertaal films kunt kijken in elke taal vandaar dat ze niet betuttelen de tulu filmindustrie. Tulu taal wordt verdund met de dag met de opname van vele Kannada / Mayalam woorden. Veel onderzoeksorganisatie proberen tulu herstellen in zijn oude glorie, maar ze zijn waarschijnlijk niet slagen, omdat Tuluvas hebben lerned te leven zonder hun moedertaal.
Eens had ik een serieuze gedachte van het schrijven in Tulu taal. De vraag is wie zal lezen Tulu verhalen en literatuur. De overheid besteedt crores van geld op de ontwikkeling van Tulu Literatuur. Wat is het nut? Hoeveel mensen kopen deze literatuur? Hoeveel mensen maken gebruik van deze literatuur? we hebben veel andere mogelijkheden voor entertainment. We hebben internet, we hebben kranten hebben we tijdschriften. Het uitbrengen van magazines en kranten in Tulu zal niet veel helpen. Het is gewoon een verspilling van energie. Tulu kan niet worden een medium voor de overdracht en behoud van kennis. Toch is het belangrijk voor de Tulu taal om te overleven. In dit verband geloof ik de nasynchronisatie van films van andere talen in het Tulu en Kodava zal helpen om de taal te behouden. Het zal ook helpen om een deel van de verloren Tulu woorden opnieuw uitvinden.
Ik hoop dat een aantal enthousiaste ondernemers zal naar voren komen om te investeren in dergelijke ondernemingen.
Laat opslaan Tulu.
spanish
Doblaje en Lengua Tulu.
Canarés industria cinematográfica se opone a la copia con el pretexto de perder el trabajo a los artistas en los estados vecinos. Pero lo que está pasando ahora? .
Vemos artistas de Bollywood están cantando canciones para películas Canarés.
No "tenemos buenos cantantes en Karnataka? La prohibición de doblaje es sólo ayudar a unos cuantos creados (la familia) los intereses en Canarés Industria. Estamos importando todo tipo de técnicos, artistas, (heroínas, incluso villanos) Directores de otros estados. Nuestros fotógrafos no puede disparar en los lugares situados en Karnataka. La mayoría de nuestras exitosas películas son remakes simple del hindi, el tamil y el cine Telugu. sin embargo, quieren prohibir el doblaje!
Prohibición de la copia puede ayudar a los agentes Canarés película pero poco a poco va destruyendo el idioma Canarés. La mayoría de Kannadigas aprender el hindi, el tamil y telugu por ver películas en esos idiomas. Las palabras de estos idiomas han penetrado en nuestra lengua a través de estas películas. Si pudiéramos ver estas películas en nuestro idioma entonces no estamos obligados a aprender idiomas. Esto le ahorrará la pureza de la lengua Canarés. La industria del cine Canarés está haciendo todo lo posible para destruir el lenguaje Canarés. Sus actividades parecen ser perjudiciales para Canarés.
Idiomas Tulu y Kodava también se ven afectados por estas tendencias. Estos idiomas están muriendo lentamente y hay una necesidad urgente para salvar a estos idiomas. Creo doblaje de películas en idiomas formar otros idiomas será de gran ayuda en el ahorro de estos idiomas. En los años setenta hubo un gran entusiasmo para hacer películas en estos idiomas. Sin embargo, el entusiasmo desapareció y en estos días vemos muy pocos Tuluva / Kodava películas que se producen. Las personas con Tulu, la lengua Kodava madre puede mirar películas en cualquier idioma, por lo tanto, no frecuentan la industria del cine Tulu. Lenguaje Tulu se diluye día a día con la inclusión de muchos Canarés / palabras Mayalam. Muchas organizaciones de investigación están tratando de restaurar tulu a su antigua gloria, pero es poco probable que tenga éxito porque han Tuluvas lerned a vivir sin su lengua materna!.
Una vez tuve un pensamiento serio de la escritura en lengua Tulu. La pregunta es quién va a leer historias Tulu y literaturas. Gobierno está gastando decenas de millones de dinero en el desarrollo de Tulu Literatura. ¿De qué sirve? ¿Cuántas personas comprar esta literatura? ¿Cuántas personas utilizan esta literatura? tenemos muchas otras posibilidades para el entretenimiento. Tenemos Internet, tenemos periódico hemos revistas. Llevar a cabo revistas y periódicos en Tulu no ayudará mucho. Su más que una pérdida de energía. Tulu no puede ser un medio para la transmisión y preservación de los conocimientos. Sin embargo, es importante que la lengua Tulu para sobrevivir. En este contexto creo que el doblaje de películas en otros idiomas Tulu y Kodava ayudará a preservar la lengua. También ayudará a reinventar algunos de los perdidos palabras Tulu.
Espero que algunos empresarios entusiastas estarán interesadas en invertir en este tipo de iniciativas.
Permite guardar Tulu.
Japanese
トゥル言語でダビング。
カンナダ語映画界は、近隣諸国のアーティストと仕事を失うことを口実にダビングして反対している。しかし、今起こっているの？ 。
我々は、ボリウッドのアーティストがカンナダ語映画のために歌を歌っているを参照してください。
我々はカルナタカ州の良い歌手を持っている'か？ダビングの禁止は、カンナダ語業界におけるいくつかの既得権（家族）の利益を支援しています。我々は、技術者、アーティスト、（ヒロインも悪役）他の州から取締役のすべての種類をインポートしています。当社のカメラマンはカルナタカ州に位置する場所で撮影することはできません。我々のヒット映画のほとんどは、ヒンディー語、タミル語、テルグ語映画の単なるリメイクされます。それでも、私たちは、ダビングを禁止したい！
ダビングの禁止は、カンナダ語の映画俳優を助けるかもしれないが、それはゆっくりとカンナダ語を破壊している。ほとんどのkannadigasは、これらの言語で映画を見て、ヒンディー語、タミル語、テルグ語を学ぶ。これらの言語の単語は、これらの映画を通して私たちの言語に浸透している。我々は自分自身の言語でこれらの映画を見ることができるなら、我々はこれらの言語を学ぶことを余儀なくされていません。これは、カンナダ語の純度が保存されます。カンナダ語の映画産業は、カンナダ語を破壊するためにすべてを行っています。その活動は、カンナダ語に有害と思われる。
トゥルとKodava言語はまた、これらの動向の影響を受けます。これらの言語は、ゆっくりと死んでいるこれらの言語を保存するために緊急に必要がある。私はこれらの言語にフィルムが大幅に節約にこれらの言語を助ける他の言語を形成するダビングと思います。 70年代にこれらの言語で映画を作ると熱意があった。しかし、熱意は、死亡したこれらの日は、我々は非常に少ないTuluvaは/ Kodavaムービーが生産されて参照してください。トゥル、Kodava母国語を持つ人々がそれゆえ、彼らはトゥルの映画産業をひいきにしなかった任意の言語で映画を見ることができる。トゥル言語は、多くのカンナダ語/ Mayalamの言葉を含めると、日々希釈されています。多くの研究者は、その昔の栄光にトゥルを復元しようとしているが、彼らはTuluvasは、母国語なしでは生きてlernedているので、成功しそうです！
つて私はトゥル言語で書いて真剣に考えていた。質問はトゥルの記事や文献を読んで誰だ。政府は、トゥル文学の発展にお金をクローレを費やしている。使用とは何ですか？どのように多くの人々がこの文献を購入するか？どのように多くの人々がこの文献を使用できますか？私たちは娯楽のための他の道がたくさんある。私たちは、インターネットを持って、私たちは、雑誌を持っている新聞を持っています。引き出すの雑誌や新聞トゥルに多くの助けにはなりません。エネルギーのその単純廃棄物。トゥルは、送信と知識の保存のための媒体することはできません。しかし、それはトゥル言語が生き残るために重要です。この文脈では、私は、言語を維持するのに役立ちますトゥルとKodavaに他の言語の映画をダビングと信じています。また、失わトゥルの単語の一部を再構築するのに役立ちます。
私はいくつかの熱狂的な起業家は、このようなベンチャー企業に投資を楽しみにしてくれればいいのですが。
きれいにトゥルを保存します。
Tuesday, February 1, 2011
The real shareholder!
I was thinking about “Fake stamp paper scam”. In earlier days it was very easy to buy stamp paper. We could approach any stamp vendor and purchase stamp papers. Today, If we want to buy a stamp paper (in Karnataka) we have wait in long queues at State bank of Mysore. Now they have introduced e stamping facilities in different banks. But I am sure it would not be so easy as buying stamp papers from stamp vendors. It makes my blood boil with anger. ‘Long hands’ of our law has arrested the person behind this stamp paper scam. Even after so many years,We are unable to convict him. Our police/our society wants to know who are the other people behind this scam. I think its ridiculous to ask Who is getting the share in scam money?
In our ‘well knitted’ Indian society, the God himself is the first beneficiary of any scam money. Then comes priests. Social workers, Charitable foundations, Social /religious/cultural/literary organizations, Political parties, NGO’s everyone want donation. They are not bothered about the source of Money. So what is the point in trying to find out who has got the “cut” in Telgi’s profit. Our “great” Culture teaches us to take money from whoever posses it. Buddha preached it. Mahaveera preached it. Every saint who appeared between us preached it. They thought us how to beg.When Buddha and Mahaveera received gifts form the King Ajatashatru .They never asked if that money came from fair taxation system?, They took alms from everyone who was willing to offer. Today we see religious people thronging like dogs in the door steps of Karnataka Chief Minister because he has the habit of giving land grants and funds (out of Government fund) to Mats and Ashrams. Our culture has taught us to beg, extort money in the guise of Charity. Ultimately it becomes a cycle. Where Social /religious/cultural/literary organizations extorts money from criminals, Criminal extorts money from Public, public gets money from Social /religious/cultural/literary organizations!.
It sounds funny when I listen to Brest beating about our ‘great Culture?.Such sermons are given in foreign countries by our religious leaders who go there to beg for donations.
Translation in to Dutch
Je pensais à "fraude par faux papier timbré". En jours plus tôt il était très facile d'acheter du papier de timbre. On pourrait s'adresser à tout fournisseur de timbre et cachet documents d'achat. Aujourd'hui, si nous voulons acheter un papier de timbre (au Karnataka), nous avons attendre en longues files d'attente à la banque d'État de Mysore. Maintenant, ils ont mis en place e emboutissage installations dans différentes banques. Mais je suis sûr qu'il ne serait pas si facile que d'acheter les timbres provenant de fournisseurs de timbre. Il me fait bouillir le sang de colère. «longues mains» de notre droit a arrêté la personne derrière cette escroquerie papier timbré. Même après tant d'années, nous sommes incapables de le faire condamner. Notre police / notre société veut savoir qui sont les autres personnes derrière cette arnaque. Je pense que son ridicule de demander Qui reçoit de la part de l'argent arnaque?
Dans notre «bien tricoté» la société indienne, le Dieu lui-même est le premier bénéficiaire de toute somme escroquerie. Puis vient prêtres. Les travailleurs sociaux, des fondations caritatives, sociales, religieuses et les organisations culturelles et littéraires, les partis politiques, tout le monde des ONG veulent don. Ils ne se préoccupent pas de la source de l'argent. Alors quel est le point pour essayer de savoir qui a obtenu le "cut" en profit Telgi's. Onze "grote" Cultuur leert ons om geld te nemen van wie bezit het. Boeddha gepredikt. Mahaveera gepredikt. Elke heilige die verschenen tussen ons gepredikt. Ze dachten ons hoe beg.When Boeddha en Mahaveera ontvangen giften vormen de Koning Ajatashatru. Zij hebben nooit gevraagd of dat geld kwam van eerlijke belastingheffing systeem?, namen ze een aalmoes van iedereen die bereid was te bieden. Vandaag zien we religieuze verdrongen de mensen zich als honden in de deur stappen van Karnataka Chief Minister, want hij heeft de gewoonte van het geven van het land subsidies en fondsen (van de regering fonds) aan Mats en Ashrams. Onze cultuur heeft ons geleerd om te bedelen, geld afpersen in de gedaante van Liefde. Uiteindelijk wordt het een cyclus. Waar de sociale / religieuze / culturele / literaire organisaties dwingt geld van criminelen, het witwassen van misdaadgeld dwingt tot de publieke, publiek krijgt geld van Sociaal / religieuze / culturele / literaire organisaties!.
Het klinkt grappig als ik luister naar Brest heb over onze 'grote cultuur?. Dergelijke preken worden gegeven in het buitenland door onze religieuze leiders die daarheen gaan om te bedelen voor donaties.
Spanish
Estaba pensando en "estafa falso papel sellado". En los primeros días era muy fácil de comprar papel sellado. Se podría acercarse a cualquier proveedor de sellos y documentos de compra de sellos. Hoy, si queremos comprar un sello de papel (en Karnataka) hemos esperar en largas colas en el banco del Estado de Mysore. Ahora se han introducido e instalaciones de estampación en diferentes bancos. Pero estoy seguro de que no sería tan fácil como comprar papeles de sello de los vendedores de sellos. Se me hace hervir la sangre de rabia. 'manos largas' de nuestra ley ha arrestado a la persona detrás de esta estafa papel sellado. Incluso después de tantos años, nos es posible condenarlo. Nuestra policía y nuestra sociedad quiere saber quiénes son los usuarios más detrás de esta estafa. Creo que es ridículo preguntar ¿Quién es conseguir la participación en la estafa de dinero?
En nuestro 'y punto' la sociedad india, el mismo Dios es el primer beneficiario de dinero estafa. Luego viene sacerdotes. Los trabajadores sociales, fundaciones benéficas, sociales, religiosos y organizaciones culturales y literarios, los partidos políticos, todo el mundo las ONG quieren donación. Ellos no se preocupan de la fuente del dinero. Entonces, ¿cuál es el punto al tratar de averiguar quién tiene el "corte " en el resultado de Telgi
Nuestra "gran" cultura nos enseña a tomar el dinero de quien lo posee. Buda predicó. Mahaveera lo predicó. Cada santo que apareció entre nosotros lo predicó. Nos pensado cómo beg.When Buda y Mahaveera recibieron regalos forman el Rey Ajatashatru. Nunca se preguntó si ese dinero salió del sistema de justicia fiscal?, tomaron limosna a todos los que estaban dispuestos a ofrecer. Hoy vemos a la gente religiosa tropel como perros en los pasos de la puerta de Karnataka Ministro Principal porque tiene el hábito de dar las concesiones de tierras y de los fondos (de los fondos del Gobierno) a Mats y Ashrams. Nuestra cultura nos ha enseñado a pedir, obtener dinero con el pretexto de la Caridad. En última instancia se convierte en un ciclo. Cuando sociales, religiosas, culturales, organizaciones literarias extorsiona dinero a los delincuentes, Penal extorsiona dinero público, el público recibe dinero sociales, religiosas, culturales, organizaciones literarias!.
Suena gracioso cuando escucho a batir Brest sobre nuestra "gran cultura?. sermones de este tipo en países extranjeros a los líderes religiosos que ir allí para pedir donaciones.
Я думал о "Fake афера бумаги печать". В прежние времена это было очень легко купить гербовой бумаге. Мы могли бы подойти к любой поставщик печать и документы покупку марки. Сегодня, если мы хотим купить гербовой бумаге (в штате Карнатака) мы ждать в длинных очередях в Государственный банк Майсур. Теперь они ввели электронную штамповки объектов в разных банках. Но я уверен, что это не было бы так просто, как купить печать работ с печатью поставщиков. Это делает мою кровь кипеть от гнева. "Длинные руки" нашего закона арестован человек за это жульничество документ печатью. Даже по прошествии стольких лет, мы не можем предать его суду. Наша полиция / наше общество хочет знать, кто другие люди за это жульничество. Я думаю, смешно спрашивать, кто получает долю в афере деньги?
В нашем "также связанный" индийского общества, Сам Бог является первым бенефициаром любой афера деньги. Затем идет священников. Социальные работники, благотворительных фондов, социальных / религиозных / культурных / литературной организации, политические партии, все неправительственные организации хотят пожертвования. Они не беспокоили об источнике денег. Так что смысла в попытке выяснить, кто получил "вырезать" в отчете о прибылях Telgi's.
Наши "большие" Культура учит нас, чтобы взять деньги из кто обладает он. Будда проповедовал его. Mahaveera проповедовал он. Каждый святой, который появился между нами проповедовал он. Они думали, что нам, как beg.When Будды и Mahaveera получили подарки форме короля Аджаташатру. Они никогда не просил, если эти деньги пришли из справедливой системы налогообложения?, они приняли милостыню от всех, кто был готов предложить. Сегодня мы видим, религиозные люди толпились, как собаки в дверь шаги Карнатака главного министра, потому что он имеет обыкновение давать землю грантов и фондов (из фонда правительства), чтобы маты и ашрамов. Наша культура учит нас просить, вымогать деньги под видом благотворительности. В конечном итоге он становится цикла. Где Социальные / религиозных / культурных / литературных организаций вымогает деньги у преступников, уголовного вымогает деньги из государственных, общественных получает деньги от социального / религиозных / культурных / литературных организаций!.
Это звучит смешно, когда я слушаю избиения Бресте о нашей "великой культуры?. Такие проповеди приведены в зарубежных странах нашими религиозными лидерами, которые идут туда, чтобы просить пожертвования
Japanese
私は"偽スタンプ紙詐欺"について考えていた。以前の日では、非常にスタンプ用紙を購入するのは簡単だった。私たちはどんなスタンプベンダーと購入スタンプ用紙に近づく可能性があります。今日は、スタンプ用紙を（カルナタカ州）我々はマイソール州の銀行で長蛇の列で待つが購入したい場合。今、彼らは別の銀行の施設を刻印し、eを導入しています。しかし、私はそのようにタイムスタンプのベンダからスタンプ用紙を購入するように簡単ではないと確信しています。それは怒りで私の血を沸騰さになります。我々の法律の'長い手が'このスタンプを紙詐欺の後ろの人を逮捕した。何年後でさえも、我々は彼を有罪にすることはできません。我々の警察は/私たちの社会はこの詐欺の背後にある他の人が誰であるかを知りたがっています。私は詐欺のお金のシェアを占めています誰が聞いて、そのとんでもないと思いますか？
私たちの'も編み'インド社会では、神が自分自身は詐欺お金の最初の受益者です。その後、司祭ています。ソーシャルワーカーは、慈善団体、社会/宗教/文化/文学団体、政党、NGOの人が寄付をします。彼らはお金のソースに関する心配されていません。だからTelgiの利益に"カット"を持っている人を見つけるとしている点ものです
私たちの"偉大な"文化は誰がそれを保有からお金を取るを教えてくれます。仏陀はそれを説いた。 Mahaveeraはそれを説いた。私たちの間に登場したすべての聖人は、それを説いた。彼らはどのように仏とMahaveeraは、ギフトを受け取ってbeg.Whenに形成キングAjatashatru私たちを思った。そのお金は、公平な課税のシステムから来た場合、彼らが尋ねたことはない？、彼らが提供して喜んでいた人から施しをした。彼はマットとアシュラムに土地の助成金を、資金（政府資金のうち）を与えるの習慣を持っているので、今日はカルナタカ州首席大臣のドアの手順で犬のように殺到して宗教的な人々を参照してください。我々の文化は、チャリティーの名目で金をゆすり、物乞いを私たちに教えてくれました。最終的には、サイクルになります。犯罪者から社会/宗教/文化/文学組織恐喝のお金が、犯人は公共からお金を恐喝場合には、国民が社会/宗教/文化/文学団体からお金を取得！
それが私たちの素晴らしい文化についてのブレストの鼓動を聞くと変に聞こえる？そのような説教をしてそこに行くの寄付を請う我々の宗教指導者が外国に与えられている。
In our ‘well knitted’ Indian society, the God himself is the first beneficiary of any scam money. Then comes priests. Social workers, Charitable foundations, Social /religious/cultural/literary organizations, Political parties, NGO’s everyone want donation. They are not bothered about the source of Money. So what is the point in trying to find out who has got the “cut” in Telgi’s profit. Our “great” Culture teaches us to take money from whoever posses it. Buddha preached it. Mahaveera preached it. Every saint who appeared between us preached it. They thought us how to beg.When Buddha and Mahaveera received gifts form the King Ajatashatru .They never asked if that money came from fair taxation system?, They took alms from everyone who was willing to offer. Today we see religious people thronging like dogs in the door steps of Karnataka Chief Minister because he has the habit of giving land grants and funds (out of Government fund) to Mats and Ashrams. Our culture has taught us to beg, extort money in the guise of Charity. Ultimately it becomes a cycle. Where Social /religious/cultural/literary organizations extorts money from criminals, Criminal extorts money from Public, public gets money from Social /religious/cultural/literary organizations!.
It sounds funny when I listen to Brest beating about our ‘great Culture?.Such sermons are given in foreign countries by our religious leaders who go there to beg for donations.
Translation in to Dutch
Je pensais à "fraude par faux papier timbré". En jours plus tôt il était très facile d'acheter du papier de timbre. On pourrait s'adresser à tout fournisseur de timbre et cachet documents d'achat. Aujourd'hui, si nous voulons acheter un papier de timbre (au Karnataka), nous avons attendre en longues files d'attente à la banque d'État de Mysore. Maintenant, ils ont mis en place e emboutissage installations dans différentes banques. Mais je suis sûr qu'il ne serait pas si facile que d'acheter les timbres provenant de fournisseurs de timbre. Il me fait bouillir le sang de colère. «longues mains» de notre droit a arrêté la personne derrière cette escroquerie papier timbré. Même après tant d'années, nous sommes incapables de le faire condamner. Notre police / notre société veut savoir qui sont les autres personnes derrière cette arnaque. Je pense que son ridicule de demander Qui reçoit de la part de l'argent arnaque?
Dans notre «bien tricoté» la société indienne, le Dieu lui-même est le premier bénéficiaire de toute somme escroquerie. Puis vient prêtres. Les travailleurs sociaux, des fondations caritatives, sociales, religieuses et les organisations culturelles et littéraires, les partis politiques, tout le monde des ONG veulent don. Ils ne se préoccupent pas de la source de l'argent. Alors quel est le point pour essayer de savoir qui a obtenu le "cut" en profit Telgi's. Onze "grote" Cultuur leert ons om geld te nemen van wie bezit het. Boeddha gepredikt. Mahaveera gepredikt. Elke heilige die verschenen tussen ons gepredikt. Ze dachten ons hoe beg.When Boeddha en Mahaveera ontvangen giften vormen de Koning Ajatashatru. Zij hebben nooit gevraagd of dat geld kwam van eerlijke belastingheffing systeem?, namen ze een aalmoes van iedereen die bereid was te bieden. Vandaag zien we religieuze verdrongen de mensen zich als honden in de deur stappen van Karnataka Chief Minister, want hij heeft de gewoonte van het geven van het land subsidies en fondsen (van de regering fonds) aan Mats en Ashrams. Onze cultuur heeft ons geleerd om te bedelen, geld afpersen in de gedaante van Liefde. Uiteindelijk wordt het een cyclus. Waar de sociale / religieuze / culturele / literaire organisaties dwingt geld van criminelen, het witwassen van misdaadgeld dwingt tot de publieke, publiek krijgt geld van Sociaal / religieuze / culturele / literaire organisaties!.
Het klinkt grappig als ik luister naar Brest heb over onze 'grote cultuur?. Dergelijke preken worden gegeven in het buitenland door onze religieuze leiders die daarheen gaan om te bedelen voor donaties.
Spanish
Estaba pensando en "estafa falso papel sellado". En los primeros días era muy fácil de comprar papel sellado. Se podría acercarse a cualquier proveedor de sellos y documentos de compra de sellos. Hoy, si queremos comprar un sello de papel (en Karnataka) hemos esperar en largas colas en el banco del Estado de Mysore. Ahora se han introducido e instalaciones de estampación en diferentes bancos. Pero estoy seguro de que no sería tan fácil como comprar papeles de sello de los vendedores de sellos. Se me hace hervir la sangre de rabia. 'manos largas' de nuestra ley ha arrestado a la persona detrás de esta estafa papel sellado. Incluso después de tantos años, nos es posible condenarlo. Nuestra policía y nuestra sociedad quiere saber quiénes son los usuarios más detrás de esta estafa. Creo que es ridículo preguntar ¿Quién es conseguir la participación en la estafa de dinero?
En nuestro 'y punto' la sociedad india, el mismo Dios es el primer beneficiario de dinero estafa. Luego viene sacerdotes. Los trabajadores sociales, fundaciones benéficas, sociales, religiosos y organizaciones culturales y literarios, los partidos políticos, todo el mundo las ONG quieren donación. Ellos no se preocupan de la fuente del dinero. Entonces, ¿cuál es el punto al tratar de averiguar quién tiene el "corte " en el resultado de Telgi
Nuestra "gran" cultura nos enseña a tomar el dinero de quien lo posee. Buda predicó. Mahaveera lo predicó. Cada santo que apareció entre nosotros lo predicó. Nos pensado cómo beg.When Buda y Mahaveera recibieron regalos forman el Rey Ajatashatru. Nunca se preguntó si ese dinero salió del sistema de justicia fiscal?, tomaron limosna a todos los que estaban dispuestos a ofrecer. Hoy vemos a la gente religiosa tropel como perros en los pasos de la puerta de Karnataka Ministro Principal porque tiene el hábito de dar las concesiones de tierras y de los fondos (de los fondos del Gobierno) a Mats y Ashrams. Nuestra cultura nos ha enseñado a pedir, obtener dinero con el pretexto de la Caridad. En última instancia se convierte en un ciclo. Cuando sociales, religiosas, culturales, organizaciones literarias extorsiona dinero a los delincuentes, Penal extorsiona dinero público, el público recibe dinero sociales, religiosas, culturales, organizaciones literarias!.
Suena gracioso cuando escucho a batir Brest sobre nuestra "gran cultura?. sermones de este tipo en países extranjeros a los líderes religiosos que ir allí para pedir donaciones.
Я думал о "Fake афера бумаги печать". В прежние времена это было очень легко купить гербовой бумаге. Мы могли бы подойти к любой поставщик печать и документы покупку марки. Сегодня, если мы хотим купить гербовой бумаге (в штате Карнатака) мы ждать в длинных очередях в Государственный банк Майсур. Теперь они ввели электронную штамповки объектов в разных банках. Но я уверен, что это не было бы так просто, как купить печать работ с печатью поставщиков. Это делает мою кровь кипеть от гнева. "Длинные руки" нашего закона арестован человек за это жульничество документ печатью. Даже по прошествии стольких лет, мы не можем предать его суду. Наша полиция / наше общество хочет знать, кто другие люди за это жульничество. Я думаю, смешно спрашивать, кто получает долю в афере деньги?
В нашем "также связанный" индийского общества, Сам Бог является первым бенефициаром любой афера деньги. Затем идет священников. Социальные работники, благотворительных фондов, социальных / религиозных / культурных / литературной организации, политические партии, все неправительственные организации хотят пожертвования. Они не беспокоили об источнике денег. Так что смысла в попытке выяснить, кто получил "вырезать" в отчете о прибылях Telgi's.
Наши "большие" Культура учит нас, чтобы взять деньги из кто обладает он. Будда проповедовал его. Mahaveera проповедовал он. Каждый святой, который появился между нами проповедовал он. Они думали, что нам, как beg.When Будды и Mahaveera получили подарки форме короля Аджаташатру. Они никогда не просил, если эти деньги пришли из справедливой системы налогообложения?, они приняли милостыню от всех, кто был готов предложить. Сегодня мы видим, религиозные люди толпились, как собаки в дверь шаги Карнатака главного министра, потому что он имеет обыкновение давать землю грантов и фондов (из фонда правительства), чтобы маты и ашрамов. Наша культура учит нас просить, вымогать деньги под видом благотворительности. В конечном итоге он становится цикла. Где Социальные / религиозных / культурных / литературных организаций вымогает деньги у преступников, уголовного вымогает деньги из государственных, общественных получает деньги от социального / религиозных / культурных / литературных организаций!.
Это звучит смешно, когда я слушаю избиения Бресте о нашей "великой культуры?. Такие проповеди приведены в зарубежных странах нашими религиозными лидерами, которые идут туда, чтобы просить пожертвования
Japanese
私は"偽スタンプ紙詐欺"について考えていた。以前の日では、非常にスタンプ用紙を購入するのは簡単だった。私たちはどんなスタンプベンダーと購入スタンプ用紙に近づく可能性があります。今日は、スタンプ用紙を（カルナタカ州）我々はマイソール州の銀行で長蛇の列で待つが購入したい場合。今、彼らは別の銀行の施設を刻印し、eを導入しています。しかし、私はそのようにタイムスタンプのベンダからスタンプ用紙を購入するように簡単ではないと確信しています。それは怒りで私の血を沸騰さになります。我々の法律の'長い手が'このスタンプを紙詐欺の後ろの人を逮捕した。何年後でさえも、我々は彼を有罪にすることはできません。我々の警察は/私たちの社会はこの詐欺の背後にある他の人が誰であるかを知りたがっています。私は詐欺のお金のシェアを占めています誰が聞いて、そのとんでもないと思いますか？
私たちの'も編み'インド社会では、神が自分自身は詐欺お金の最初の受益者です。その後、司祭ています。ソーシャルワーカーは、慈善団体、社会/宗教/文化/文学団体、政党、NGOの人が寄付をします。彼らはお金のソースに関する心配されていません。だからTelgiの利益に"カット"を持っている人を見つけるとしている点ものです
私たちの"偉大な"文化は誰がそれを保有からお金を取るを教えてくれます。仏陀はそれを説いた。 Mahaveeraはそれを説いた。私たちの間に登場したすべての聖人は、それを説いた。彼らはどのように仏とMahaveeraは、ギフトを受け取ってbeg.Whenに形成キングAjatashatru私たちを思った。そのお金は、公平な課税のシステムから来た場合、彼らが尋ねたことはない？、彼らが提供して喜んでいた人から施しをした。彼はマットとアシュラムに土地の助成金を、資金（政府資金のうち）を与えるの習慣を持っているので、今日はカルナタカ州首席大臣のドアの手順で犬のように殺到して宗教的な人々を参照してください。我々の文化は、チャリティーの名目で金をゆすり、物乞いを私たちに教えてくれました。最終的には、サイクルになります。犯罪者から社会/宗教/文化/文学組織恐喝のお金が、犯人は公共からお金を恐喝場合には、国民が社会/宗教/文化/文学団体からお金を取得！
それが私たちの素晴らしい文化についてのブレストの鼓動を聞くと変に聞こえる？そのような説教をしてそこに行くの寄付を請う我々の宗教指導者が外国に与えられている。
Sunday, January 30, 2011
ಈ ಜನ ಏರ್ರ್ ....
ಹೊಸಬರು ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಕಂಡುಬಂದರೆ ಅವರು ಯಾರೆಂದು ವಿಚಾರಿಸುವುದು ಒಂದು ಸಾಮಾನ್ಯ ವಿಷಯ. ಅದು ಮನುಷ್ಯಸಹಜ ಕುತೂಹಲ. ತುಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಯಾರಾದರು ಅಪರಿಚಿತರು ಇದ್ದರೆ ಪರಿಚಯಸ್ತರು ಈ 'ಜನ ಏರ್ರ್' ....ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ. 'ಜನ' ಎಂದರೆ 'ಮನುಷ್ಯ' ಎಂಬ ಅರ್ಥ ತುಳುವಿನಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಮಾತ್ರವಲ್ಲ .ಯಾವ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಇಲ್ಲ. ಜನ ಎಂಬುದು ಸಂಸ್ಕೃತ ಶಬ್ದ. ಜನ ಎಂದರೆ ಒಂದು ಸಮೂಹ.ವೇದ ಕಾಲದ ಒಂದು ಸಾಮಾಜಿಕ ವಿಂಗಡನೆ. 'ಜನ' ಎಂದು ನಮ್ಮನ್ನು ಸಂಬೋದಿಸಿದಾಗ 'ಓಹೋ,ಪರವಾಗಿಲ್ಲ.ನಮಗೆ ಬಹಳ ಮರ್ಯಾದೆ ಕೊಡುತಿದ್ದಾರೆ,ಬಹುವಚನ ಉಪಯೋಗಿಸುತಿದ್ದಾರೆ" ಅಂತಾ ನಾವಂದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಆದರೆ ಅಸಲಿಗೆ ಇಲ್ಲಿ ಮುನುಷ್ಯನಿಗೆ ಮರ್ಯಾದೆಯೂ ಇಲ್ಲ,ಮಹತ್ವವೂ ಇಲ್ಲ. ಅದು ಸೂಚ್ಯವಾಗಿ "ಇವನು ಯಾವ ಜಾತಿ ?" ಎಂದು ಕೇಳುವ ಸ್ಟೈಲ್!. ನಾವು ಈಗ ಇದನ್ನು ಆ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ.ಕೇವಲ ದೇಶಾವರಿಯಾಗಿ,ಲೋಕರೂಡಿಯಾಗಿ ಉಪಯೋಗಿಸುತಿದ್ದೇವಷ್ಟೇ. ಆದರೆ ಜಾತೀಯತೆ, ಸಂಶಯ ಇತ್ಯಾದಿಗಳು ಹೇಗೆ ಭಾಷೆಯ ಮೂಲಕವೂ ನಮ್ಮನ್ನು ವ್ಯಾಪಿಸಿದೆ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಇದೊಂದು ಉದಾಹರಣೆ. In our society everything is interlinked.ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಕನೆಕ್ಷನ್ ಇದೆ. ಏನಂತೀರಿ ?
Friday, January 28, 2011
ವಿವಾಹ ವಿಚ್ಛೇಧನಗಳು
ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಸುಧಾ ಮ್ಯಾಗ್ಸೀನ್ ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಲೇಖನ ಓದಿದೆ. ಇಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚೆಚ್ಚು ವಿವಾಹ ವಿಚ್ಛೇಧನಗಳಾಗುತ್ತಿರುವ ಬಗ್ಗೆ ಲೇಖಕರು ಅದರಲ್ಲಿ ಗೋಳಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಹೌದಲ್ಲಾ, ಓದುವಾಗ ಅನ್ನಿಸಿತು ನನಗೆ. ಆದರೆ ಹೌದು ಅಥವಾ ಇಲ್ಲಾ ಅನ್ನಲು ನಾನು ಯಾರು? ಇಬ್ಬರು ಪ್ರಾಪ್ತ ವಯಸ್ಕರು ಅವರ ವೈಯುಕ್ತಿಕ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಅವರಿಗೆ ಸರಿಕಂಡ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬಗೆಹರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯ ಮಧ್ಯೆ ಮೂಗುತೂರಿಸುವುದು ಅತ್ಯಂತ ಹೇಯ ಮತ್ತು ಅನೈತಿಕ ಕೆಲಸ ಎಂದು ನನಗನಿಸುತ್ತಿದೆ.ಆದುದರಿಂದ ಡೈವೋರ್ಸ್ ನ ಸಾಧಕ ಬಾಧಕಗಳನ್ನು ನಾನಿಲ್ಲಿ ಚರ್ಚಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ಕುರುಡರು ಆನೆಯನ್ನು ಮುಟ್ಟಿದ ಕತೆಯನ್ತಾಗುತ್ತದೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಪ್ರಕರಣವು ವಿಬಿನ್ನವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಜೊತೆಗೆ ಆ ಜನರ ಮನಸ್ಥಿತಿಯ ಸೂಕ್ಷ್ಮತೆಯ ಅರಿವು ನಮಗಿರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.
ಈಗಿನ ಜನರಿಗೆ ತಾಳ್ಮೆಯಿಲ್ಲ, ಬದುಕಲು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲಾ ,ಅತಿಯಾದ ದುರಾಸೆ,ಮೌಲ್ಯಗಳಿಲ್ಲ ಇತ್ಯಾದಿ ಬಡಬಡಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ ಅದರಿಂದ ಪ್ರಕರಣಗಳ ವಸ್ತುನಿಷ್ಠ ಮೌಲ್ಯಮಾಪನ ಆದಂತಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನದ ಹಿಂದೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಪೋಲಿಸ್ ಕಮಿಷನರ್ ಒಬ್ಬರು ಒಂದು ಕಿವಿಮಾತು ಹೇಳಿದ್ದರು. “ಸಂಬಂಧಗಳು ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲಾ ಅಂದ್ರೆ ಕಾನೂನುಬದ್ಧವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಿ. ಆದರೆ ಹೊಡೆದಾಟ /ಕೊಲೆ ಇತ್ಯಾದಿ ಮಾಡಬೇಡಿ” ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದರು. ಅವರು ಯಾಕೆ ಹಾಗೆ ಹೇಳಿದರು? ,ಪೊಲೀಸರಿಗೆ ಕೆಲಸ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗುತ್ತೆ ಅನ್ನೋ ಕಾರಣಕ್ಕಂತೂ ಖಂಡಿತಾ ಅಲ್ಲ.
ಇಂದು ವರದಿಯಾಗುತ್ತಿರುವ ಕೌಟುಂಬಿಕ ಹಿಂಸೆಯ ಸಂಖ್ಯೆ ವಿಚ್ಛೇಧನಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು.ಇನ್ನು ವರದಿಯಾಗದ ಪ್ರಕರಣಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಎಷ್ಟಿದೆಯೋ ದೇವರೇ ಬಲ್ಲ. ಕಾರಣಾಂತರಗಳಿಂದ ಇಂಥಾ ವಿಷಯಗಳನ್ನ(ಬಿನ್ನಮತವನ್ನು) ಬಹಿರಂಗಗೊಳಿಸದೆ ತಾವೇ ಒಳಗೊಳಗೇ ಕೊರಗುವ ಗಂಡ/ಹೆಂಡತಿಯರು ಹಲವರಿದ್ದಾರೆ. ಇವರ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಪರಿಹಾರ ಆಗುತ್ತೋ ಬಿಡುತ್ತೋ ಇದು ನಮ್ಮ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಸಮಾಜ ದಂಪತಿಗಳಿಗೆ ನೀಡುತ್ತಿರುವ ಮೆಸೇಜ್ ಇಷ್ಟೇ “ಏನಾದರೂ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹಾಳಾಗಿ. ಆದರೆ ನಾವು ಹಲವಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ, ತಲೆತಲಾಂತರಗಳಿಂದ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದ ಸಂಪ್ರದಾಯ ಬಿಡಬಾರದು”ಅಂತ . ನಮ್ಮ ಗಾದೆಗಳು ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕುದಾಗೆ ಇದೆ. ಉದಾ: ಗಂಡಾ ಹೆಂಡತಿಯರ ಜಗಳ ಉಂಡು ಮಲಗುವ ತನಕ, ಎಲ್ಲರ ಮನೆಯ ದೋಸೆಯೂ ತೂತೇ, (ಎಲ್ಲರ ಮನೆಯ ತೂತುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಯಾಕಿಷ್ಟು ಆಸಕ್ತಿ?) , ಏಳೇಳು ಜನುಮದ ಬಂಧ, .....ಋಣಾನುಬಂಧ ರೂಪೇನ ...ಇತ್ಯಾದಿ.ಇಂತಹಾ ತಲೆಹಿಡುಕ ಸ್ಲೋಗನ್ ಗಳನ್ನೇ ಹಿಡಕೊಂಡು ಸಾವಿರಾರು ವರುಷ ಸವೆದಿದ್ದೇವೆ . ಇವತ್ತು ತಾಳಿ ಅನ್ನೋದು ಎಷ್ಟೋ ಜನರ ಕುತ್ತಿಗೆಗೆ ನೇಣಿನ ಹಗ್ಗಕ್ಕಿಂತಾ ಕಷ್ಟದಾಯಕವಾಗಿದೆ.
ನೇಣಾದರೂ ಹಾಕೋ,ಕೊಲೆಯಾದರೂ ಮಾಡು ಏಳೇಳು ಜನ್ಮಕ್ಕೋ ಒಬ್ಬನ್ನೇ ಕಟ್ಕೊಂಡು ಸಾಯಿ ಎಂಬರ್ಥ ಬರೋ ಘೋಷಣೆಯನ್ನು ಒಂದು ಸುಬಾಷಿತ,ಹಾರೈಕೆ ಅಂತಾ ಕರೆಯೋದು ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಸರಿ.?
ಬಸ್ನಲ್ಲಿ,ಹರಟೆಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ,ಆಫಿಸ್ನಲ್ಲಿ ಮಾತ್ಮತ್ನಲ್ಲಿ ವಿಚ್ಛೇಧನವನ್ನು ಕಂಡಿಸುವ ಹಲವರನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೇನೆ. ಇವರೆಲ್ಲಾ ಒಂದೇ ವಿಷಯವನ್ನು ಇಷ್ಟು ರೋಷಾವೇಶದಿಂದ ಖಂಡಿಸುತ್ತಾರಲ್ಲಪ್ಪಾ. ಇವರನ್ನು ಒಗ್ಗೂಡಿಸಿರುವ ಅಂಶ ಏನು? ಎಂದು ತುಂಬಾ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡೆ. ಇವರೆಲ್ಲಾ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಜಾತಿಗೆ ,ಧರ್ಮಕ್ಕೆ,ವಯೋಮಾನಕ್ಕೆ ಸೇರಿದವರು!.ಸಮಸ್ಯೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಜಟಿಲ ಆಯಿತು. ಆಮೇಲೆ ಒಂದು ಸಮಾನ ಅಂಶ ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಅದೇನು ಗೊತ್ತೇ?
“ಇವರೆಲ್ಲಾ ಬ್ರಷ್ಟರು!”
ಲಂಚದ ಬಗ್ಗೆ, ಕೆಲಸ ಕದಿಯುವ ಬಗ್ಗೆ ಬಹಳ ಪಾಸಿಟಿವ್ ಆಟಿಟ್ಯೂಡ್(?) ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುವ ಇವರು ಈ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತ್ರ ಯಾಕೆ ಸೆನ್ಸಿಟಿವಿಟಿ ತೋರಿಸುತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಬಗ್ಗೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಕುತೂಹಲ ಸುರುವಾಗಿದ್ದೇ ಈ ಲೇಖನಕ್ಕೆ ನಾಂದಿಯಾಯಿತು.
otherwise ಡಿವೋರ್ಸ್ ಬಗ್ಗೆ ನನ್ನದೇ ಆದ ಯಾವುದೇ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಇಲ್ಲ.
ಸಮಾಜ ಅನ್ನೋದು ಒಂದು ಸಂಕೀರ್ಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆ .ಇಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದೀವಿ ಅನ್ನೋ ಜನ ಯಾವೂದೋ ಒಂದು ಬ್ಯಾಲನ್ಸ್ ನಲ್ಲಿ ನಿಂತಿರುತ್ತಾರೆ. ಸಮಾಜ ಎಂಬುದು ಮನುಷ್ಯನ ಅಸಾಹಾಯಕತೆಯನ್ನು,ದೌರ್ಬಲ್ಯಗಳನ್ನು ಬಂಡವಾಳಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕಟ್ಟಲಾದ ಸಂಸ್ಥೆ.
ಅದರಲ್ಲೂ ಬ್ರಷ್ಟರಾದವರು ಈ ಸಾಮಾಜಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಫಲಾನುಭವಿಗಳು. ಸಮಾಜದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಘಟಕಗಳಲ್ಲೂ “ಲಾಭದಾಯಕ” ಎಂಬುವ ಬಿಂದುಗಳಿವೆ. ಆ ಬಿಂದುವಿನ ಅಧಿಪತಿ ಒಬ್ಬ ಭ್ರಷ್ಟನೇ ಆಗಿರುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿದಾಗ ನಿಮಗೆ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ.(ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಒಂದು ಸರ್ಕಾರಿ ಇಲಾಖೆಯನ್ನೇ ನೋಡೋಣ, ಎಂತಹಾ ಕಿತ್ತುಹೋದ ಇಲಾಖೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಒಂದು ಲಾಭಬರುವ ಟೇಬಲ್ ಇದ್ದೆ ಇರುತ್ತೆ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಒಬ್ಬ ಖದೀಮನೆ ವರ್ಗ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಾನೆಯೇ ಹೊರತು ಆ ಟೇಬಲ್ ಎಂದೂ ಸಜ್ಜನನ ಪಾಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ!) ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಯಾವುದೇ ಪಲ್ಲಟಗಳು ಇಂದು ಅವರು ಹೊಂದಿರುವ ಸೌಲಭ್ಯಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಅವ್ಯಕ್ತ ಭಯ ಅವರಲ್ಲಿ ತುಂಬಿರುವುದರಿಂದ ಅವರು ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ವಿರೋಧಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮೊದಮೊದಲು ಅವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬಗಳ ತೊರೆದು ಸಣ್ಣ ಕುಟುಂಬಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸಿಕೊಳ್ಳ ಹೊರಟವರ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಇಂತಹದೇ ವಿರೋಧ ವ್ಯಕ್ತವಾದದ್ದನ್ನು ನಾವು ಗಮನಿಸಬಹುದು.(give link to Avibhakata kutumba blog) ಇಂದು ವಿಚ್ಚೇದನ ಪಡೆದವರನ್ನು ಪಡೆಯುವವರನ್ನು ಒಂದು ರೀತಿಯ ಅಸ್ಪಶ್ಯರಂತೆ ಪರಿಗಣಿಸುವ, ಅವರನ್ನು ಮುಖ್ಯವಾಹಿನಿಯಿಂದ ಹೊರಗಿಡುವ ಪ್ರಯತ್ನ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಒಂಟಿ ಜೀವನದ ಬಗ್ಗೆ ಬಯ ಬಿತ್ತುವುದು ಹಾಗು ವಿಚ್ಛೇದಿತ ಬದುಕು ಘೋರವಾದದ್ದು ಎಂಬುದನ್ನು ಉತ್ಪ್ರೇಕ್ಷಿಸಿ ಬರೆಯುವುದರ ಮೂಲಕ ಕನ್ನಡ ಮಾದ್ಯಮಗಳು ವಿಚ್ಛೇದಿತರನ್ನು ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಹಿಂಸಿಸುತ್ತಿವೆ.ಅವರು ಏನೋ ಮಹಾ ಅಪರಾಧವೆಸಗಿದವರು ಎಂಬಂತೆ ಬಿಂಬಿಸಿ ಅವರಲ್ಲಿ ಅಪರಾಧಿ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಮೂಡುವಂತೆ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ, ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಅವರನ್ನು ಕೀಳಾಗಿ ಕಾಣುವಂತೆ ಇತರರನ್ನು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತಾರೆ.
“ವಿಚ್ಛೇಧನ”ಎಂಬ ಪದವೇ ಬಹಳ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿದೆ. ಕೇಳುಗರ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಅದು “ಶಿರಚ್ಚೇದನ” ಎಂಬ ಪದದಂತೆ ಧ್ವನಿಸುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಯಾವ ಮಹಾಶಯ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಒಟ್ಟಾರೆ ಈ ಪದವೇ ಕೇಳಲು ಇಷ್ಟು ಕಟೋರ ಎಂದು ಕಂಡುಬರುವಾಗ ನಮ್ಮೊಳಗೇ ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಅವ್ಯಕ್ತವಾಗಿ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಭಯ ಮೂಡುವುದು ಸಹಜವಲ್ಲವೇ?. ಆದುದರಿಂದ ,ಈ ಶಬ್ದ ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಾ ಬೆಳೆದು ಬಂದ ಮಕ್ಕಳ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಈ ಕ್ರಿಯೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ತಪ್ಪು ಕಲ್ಪನೆ ಬಿತ್ತಿ ಅವರನ್ನು ಮೂಲಭೂತವಾದಿ ನಂಬಿಕೆಗಳ ಅಡಿಯಾಳಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಾದ್ಯಮಗಳ ಪ್ರಯತ್ನ ಬಹಳ ಸುಲಭವಾಗಿ ಫಲಕಾರಿಯಾಗಬಲ್ಲದು.
ಜನರನ್ನು ಹೆದರಿಸಿ ದನಗಳಂತೆ ವಿವಾಹವೆಂಬ ದೊಡ್ಡಿಯಲ್ಲಿ ಕೂಡಿಹಾಕುವುದಕ್ಕಿಂತ ಅವರು ನಮ್ಮ ಅವಲಂಬಿ ಸಮಾಜಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಿಂದ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಸ್ವಾವಲಂಬಿಯಾಗುವಂತೆ ಮಾಡುವುದು ನಮ್ಮ ಪ್ರಯತ್ನವಾಗಬೇಕು.ಕೌಟುಂಬಿಕ ಹಿಂಸೆಯಿಂದ ಹೆಂಗಸರನ್ನು,ಮಕ್ಕಳನ್ನು ,ಮಾನಸಿಕ ಹಿಂಸೆಯಿಂದ ಗಂಡಸರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವಂತಹಾ ಕಾನೂನುಗಳು ರೂಪುಗೊಳ್ಳಬೇಕು. ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ Domestic Violence Act 2005 ಒಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಕಾನೂನು. ಇದರಿಂದ ಗಂಡಸರಿಗೆ ತೊಂದರೆ ಆಗುತ್ತಿವೆ ಎಂಬ ಧ್ವನಿ ಕೇಳಿಬರುತ್ತಿವೆ.ಇಂತಹ ತಾಂತ್ರಿಕ ದೋಷಗಳನ್ನು ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ತಿದ್ದುಪಡಿ ಮಾಡಬೇಕೇ ಹೊರತು ಮತ್ತೆ ಹಿಂದಿನ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ತೆರಳಿ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾ ತಮ್ಮ ಪೂರ್ವಾಗ್ರಹಗಳನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಕಾನೂನು ರಚಿಸುವವರು ಮಾಡಬಾರದು.
ಆದರೆ ಇದಕ್ಕೆ ವ್ಯತಿರಿಕ್ತವಾದ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿರುವುದು ವಿಷಾಧನೀಯ.
ಅದೇನೇ ಇರಲಿ, ಈ ವಿವಾಹ ಬಂಧನಗಳು ಜೀವಾವಧಿ ಶಿಕ್ಷೆಯಾಗಿ ಮಾರ್ಪಡುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕಡಿಮೆ ಆಗಬಹುದು.
ಈಗಿನ ಜನರಿಗೆ ತಾಳ್ಮೆಯಿಲ್ಲ, ಬದುಕಲು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲಾ ,ಅತಿಯಾದ ದುರಾಸೆ,ಮೌಲ್ಯಗಳಿಲ್ಲ ಇತ್ಯಾದಿ ಬಡಬಡಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ ಅದರಿಂದ ಪ್ರಕರಣಗಳ ವಸ್ತುನಿಷ್ಠ ಮೌಲ್ಯಮಾಪನ ಆದಂತಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನದ ಹಿಂದೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಪೋಲಿಸ್ ಕಮಿಷನರ್ ಒಬ್ಬರು ಒಂದು ಕಿವಿಮಾತು ಹೇಳಿದ್ದರು. “ಸಂಬಂಧಗಳು ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲಾ ಅಂದ್ರೆ ಕಾನೂನುಬದ್ಧವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಿ. ಆದರೆ ಹೊಡೆದಾಟ /ಕೊಲೆ ಇತ್ಯಾದಿ ಮಾಡಬೇಡಿ” ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದರು. ಅವರು ಯಾಕೆ ಹಾಗೆ ಹೇಳಿದರು? ,ಪೊಲೀಸರಿಗೆ ಕೆಲಸ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗುತ್ತೆ ಅನ್ನೋ ಕಾರಣಕ್ಕಂತೂ ಖಂಡಿತಾ ಅಲ್ಲ.
ಇಂದು ವರದಿಯಾಗುತ್ತಿರುವ ಕೌಟುಂಬಿಕ ಹಿಂಸೆಯ ಸಂಖ್ಯೆ ವಿಚ್ಛೇಧನಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು.ಇನ್ನು ವರದಿಯಾಗದ ಪ್ರಕರಣಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಎಷ್ಟಿದೆಯೋ ದೇವರೇ ಬಲ್ಲ. ಕಾರಣಾಂತರಗಳಿಂದ ಇಂಥಾ ವಿಷಯಗಳನ್ನ(ಬಿನ್ನಮತವನ್ನು) ಬಹಿರಂಗಗೊಳಿಸದೆ ತಾವೇ ಒಳಗೊಳಗೇ ಕೊರಗುವ ಗಂಡ/ಹೆಂಡತಿಯರು ಹಲವರಿದ್ದಾರೆ. ಇವರ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಪರಿಹಾರ ಆಗುತ್ತೋ ಬಿಡುತ್ತೋ ಇದು ನಮ್ಮ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಸಮಾಜ ದಂಪತಿಗಳಿಗೆ ನೀಡುತ್ತಿರುವ ಮೆಸೇಜ್ ಇಷ್ಟೇ “ಏನಾದರೂ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹಾಳಾಗಿ. ಆದರೆ ನಾವು ಹಲವಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ, ತಲೆತಲಾಂತರಗಳಿಂದ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದ ಸಂಪ್ರದಾಯ ಬಿಡಬಾರದು”ಅಂತ . ನಮ್ಮ ಗಾದೆಗಳು ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕುದಾಗೆ ಇದೆ. ಉದಾ: ಗಂಡಾ ಹೆಂಡತಿಯರ ಜಗಳ ಉಂಡು ಮಲಗುವ ತನಕ, ಎಲ್ಲರ ಮನೆಯ ದೋಸೆಯೂ ತೂತೇ, (ಎಲ್ಲರ ಮನೆಯ ತೂತುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಯಾಕಿಷ್ಟು ಆಸಕ್ತಿ?) , ಏಳೇಳು ಜನುಮದ ಬಂಧ, .....ಋಣಾನುಬಂಧ ರೂಪೇನ ...ಇತ್ಯಾದಿ.ಇಂತಹಾ ತಲೆಹಿಡುಕ ಸ್ಲೋಗನ್ ಗಳನ್ನೇ ಹಿಡಕೊಂಡು ಸಾವಿರಾರು ವರುಷ ಸವೆದಿದ್ದೇವೆ . ಇವತ್ತು ತಾಳಿ ಅನ್ನೋದು ಎಷ್ಟೋ ಜನರ ಕುತ್ತಿಗೆಗೆ ನೇಣಿನ ಹಗ್ಗಕ್ಕಿಂತಾ ಕಷ್ಟದಾಯಕವಾಗಿದೆ.
ನೇಣಾದರೂ ಹಾಕೋ,ಕೊಲೆಯಾದರೂ ಮಾಡು ಏಳೇಳು ಜನ್ಮಕ್ಕೋ ಒಬ್ಬನ್ನೇ ಕಟ್ಕೊಂಡು ಸಾಯಿ ಎಂಬರ್ಥ ಬರೋ ಘೋಷಣೆಯನ್ನು ಒಂದು ಸುಬಾಷಿತ,ಹಾರೈಕೆ ಅಂತಾ ಕರೆಯೋದು ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಸರಿ.?
ಬಸ್ನಲ್ಲಿ,ಹರಟೆಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ,ಆಫಿಸ್ನಲ್ಲಿ ಮಾತ್ಮತ್ನಲ್ಲಿ ವಿಚ್ಛೇಧನವನ್ನು ಕಂಡಿಸುವ ಹಲವರನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೇನೆ. ಇವರೆಲ್ಲಾ ಒಂದೇ ವಿಷಯವನ್ನು ಇಷ್ಟು ರೋಷಾವೇಶದಿಂದ ಖಂಡಿಸುತ್ತಾರಲ್ಲಪ್ಪಾ. ಇವರನ್ನು ಒಗ್ಗೂಡಿಸಿರುವ ಅಂಶ ಏನು? ಎಂದು ತುಂಬಾ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡೆ. ಇವರೆಲ್ಲಾ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಜಾತಿಗೆ ,ಧರ್ಮಕ್ಕೆ,ವಯೋಮಾನಕ್ಕೆ ಸೇರಿದವರು!.ಸಮಸ್ಯೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಜಟಿಲ ಆಯಿತು. ಆಮೇಲೆ ಒಂದು ಸಮಾನ ಅಂಶ ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಅದೇನು ಗೊತ್ತೇ?
“ಇವರೆಲ್ಲಾ ಬ್ರಷ್ಟರು!”
ಲಂಚದ ಬಗ್ಗೆ, ಕೆಲಸ ಕದಿಯುವ ಬಗ್ಗೆ ಬಹಳ ಪಾಸಿಟಿವ್ ಆಟಿಟ್ಯೂಡ್(?) ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುವ ಇವರು ಈ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತ್ರ ಯಾಕೆ ಸೆನ್ಸಿಟಿವಿಟಿ ತೋರಿಸುತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಬಗ್ಗೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಕುತೂಹಲ ಸುರುವಾಗಿದ್ದೇ ಈ ಲೇಖನಕ್ಕೆ ನಾಂದಿಯಾಯಿತು.
otherwise ಡಿವೋರ್ಸ್ ಬಗ್ಗೆ ನನ್ನದೇ ಆದ ಯಾವುದೇ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಇಲ್ಲ.
ಸಮಾಜ ಅನ್ನೋದು ಒಂದು ಸಂಕೀರ್ಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆ .ಇಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದೀವಿ ಅನ್ನೋ ಜನ ಯಾವೂದೋ ಒಂದು ಬ್ಯಾಲನ್ಸ್ ನಲ್ಲಿ ನಿಂತಿರುತ್ತಾರೆ. ಸಮಾಜ ಎಂಬುದು ಮನುಷ್ಯನ ಅಸಾಹಾಯಕತೆಯನ್ನು,ದೌರ್ಬಲ್ಯಗಳನ್ನು ಬಂಡವಾಳಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕಟ್ಟಲಾದ ಸಂಸ್ಥೆ.
ಅದರಲ್ಲೂ ಬ್ರಷ್ಟರಾದವರು ಈ ಸಾಮಾಜಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಫಲಾನುಭವಿಗಳು. ಸಮಾಜದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಘಟಕಗಳಲ್ಲೂ “ಲಾಭದಾಯಕ” ಎಂಬುವ ಬಿಂದುಗಳಿವೆ. ಆ ಬಿಂದುವಿನ ಅಧಿಪತಿ ಒಬ್ಬ ಭ್ರಷ್ಟನೇ ಆಗಿರುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿದಾಗ ನಿಮಗೆ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ.(ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಒಂದು ಸರ್ಕಾರಿ ಇಲಾಖೆಯನ್ನೇ ನೋಡೋಣ, ಎಂತಹಾ ಕಿತ್ತುಹೋದ ಇಲಾಖೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಒಂದು ಲಾಭಬರುವ ಟೇಬಲ್ ಇದ್ದೆ ಇರುತ್ತೆ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಒಬ್ಬ ಖದೀಮನೆ ವರ್ಗ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಾನೆಯೇ ಹೊರತು ಆ ಟೇಬಲ್ ಎಂದೂ ಸಜ್ಜನನ ಪಾಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ!) ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಯಾವುದೇ ಪಲ್ಲಟಗಳು ಇಂದು ಅವರು ಹೊಂದಿರುವ ಸೌಲಭ್ಯಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಅವ್ಯಕ್ತ ಭಯ ಅವರಲ್ಲಿ ತುಂಬಿರುವುದರಿಂದ ಅವರು ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ವಿರೋಧಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮೊದಮೊದಲು ಅವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬಗಳ ತೊರೆದು ಸಣ್ಣ ಕುಟುಂಬಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸಿಕೊಳ್ಳ ಹೊರಟವರ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಇಂತಹದೇ ವಿರೋಧ ವ್ಯಕ್ತವಾದದ್ದನ್ನು ನಾವು ಗಮನಿಸಬಹುದು.(give link to Avibhakata kutumba blog) ಇಂದು ವಿಚ್ಚೇದನ ಪಡೆದವರನ್ನು ಪಡೆಯುವವರನ್ನು ಒಂದು ರೀತಿಯ ಅಸ್ಪಶ್ಯರಂತೆ ಪರಿಗಣಿಸುವ, ಅವರನ್ನು ಮುಖ್ಯವಾಹಿನಿಯಿಂದ ಹೊರಗಿಡುವ ಪ್ರಯತ್ನ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಒಂಟಿ ಜೀವನದ ಬಗ್ಗೆ ಬಯ ಬಿತ್ತುವುದು ಹಾಗು ವಿಚ್ಛೇದಿತ ಬದುಕು ಘೋರವಾದದ್ದು ಎಂಬುದನ್ನು ಉತ್ಪ್ರೇಕ್ಷಿಸಿ ಬರೆಯುವುದರ ಮೂಲಕ ಕನ್ನಡ ಮಾದ್ಯಮಗಳು ವಿಚ್ಛೇದಿತರನ್ನು ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಹಿಂಸಿಸುತ್ತಿವೆ.ಅವರು ಏನೋ ಮಹಾ ಅಪರಾಧವೆಸಗಿದವರು ಎಂಬಂತೆ ಬಿಂಬಿಸಿ ಅವರಲ್ಲಿ ಅಪರಾಧಿ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಮೂಡುವಂತೆ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ, ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಅವರನ್ನು ಕೀಳಾಗಿ ಕಾಣುವಂತೆ ಇತರರನ್ನು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತಾರೆ.
“ವಿಚ್ಛೇಧನ”ಎಂಬ ಪದವೇ ಬಹಳ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿದೆ. ಕೇಳುಗರ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಅದು “ಶಿರಚ್ಚೇದನ” ಎಂಬ ಪದದಂತೆ ಧ್ವನಿಸುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಯಾವ ಮಹಾಶಯ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಒಟ್ಟಾರೆ ಈ ಪದವೇ ಕೇಳಲು ಇಷ್ಟು ಕಟೋರ ಎಂದು ಕಂಡುಬರುವಾಗ ನಮ್ಮೊಳಗೇ ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಅವ್ಯಕ್ತವಾಗಿ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಭಯ ಮೂಡುವುದು ಸಹಜವಲ್ಲವೇ?. ಆದುದರಿಂದ ,ಈ ಶಬ್ದ ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಾ ಬೆಳೆದು ಬಂದ ಮಕ್ಕಳ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಈ ಕ್ರಿಯೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ತಪ್ಪು ಕಲ್ಪನೆ ಬಿತ್ತಿ ಅವರನ್ನು ಮೂಲಭೂತವಾದಿ ನಂಬಿಕೆಗಳ ಅಡಿಯಾಳಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಾದ್ಯಮಗಳ ಪ್ರಯತ್ನ ಬಹಳ ಸುಲಭವಾಗಿ ಫಲಕಾರಿಯಾಗಬಲ್ಲದು.
ಜನರನ್ನು ಹೆದರಿಸಿ ದನಗಳಂತೆ ವಿವಾಹವೆಂಬ ದೊಡ್ಡಿಯಲ್ಲಿ ಕೂಡಿಹಾಕುವುದಕ್ಕಿಂತ ಅವರು ನಮ್ಮ ಅವಲಂಬಿ ಸಮಾಜಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಿಂದ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಸ್ವಾವಲಂಬಿಯಾಗುವಂತೆ ಮಾಡುವುದು ನಮ್ಮ ಪ್ರಯತ್ನವಾಗಬೇಕು.ಕೌಟುಂಬಿಕ ಹಿಂಸೆಯಿಂದ ಹೆಂಗಸರನ್ನು,ಮಕ್ಕಳನ್ನು ,ಮಾನಸಿಕ ಹಿಂಸೆಯಿಂದ ಗಂಡಸರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವಂತಹಾ ಕಾನೂನುಗಳು ರೂಪುಗೊಳ್ಳಬೇಕು. ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ Domestic Violence Act 2005 ಒಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಕಾನೂನು. ಇದರಿಂದ ಗಂಡಸರಿಗೆ ತೊಂದರೆ ಆಗುತ್ತಿವೆ ಎಂಬ ಧ್ವನಿ ಕೇಳಿಬರುತ್ತಿವೆ.ಇಂತಹ ತಾಂತ್ರಿಕ ದೋಷಗಳನ್ನು ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ತಿದ್ದುಪಡಿ ಮಾಡಬೇಕೇ ಹೊರತು ಮತ್ತೆ ಹಿಂದಿನ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ತೆರಳಿ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾ ತಮ್ಮ ಪೂರ್ವಾಗ್ರಹಗಳನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಕಾನೂನು ರಚಿಸುವವರು ಮಾಡಬಾರದು.
ಆದರೆ ಇದಕ್ಕೆ ವ್ಯತಿರಿಕ್ತವಾದ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿರುವುದು ವಿಷಾಧನೀಯ.
ಅದೇನೇ ಇರಲಿ, ಈ ವಿವಾಹ ಬಂಧನಗಳು ಜೀವಾವಧಿ ಶಿಕ್ಷೆಯಾಗಿ ಮಾರ್ಪಡುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕಡಿಮೆ ಆಗಬಹುದು.
Tuesday, January 25, 2011
About Shri Bhimasena Joshi
ప్రముఖ హిందుస్థానీ గాయకుడైన భీమ్సేన్ గురురాజ్ జోషి ఫిబ్రవరి 19, 1922 అన్ద్ దిఎద్ 24 జనుఅర్య్ 2011న కర్ణాటకలోని గదగ్ జిల్లాలో జన్మించాడు. కిరాణా ఘరానాకు చెందిన భీమ్సేన్ జోషి 'ఖయాల్ గాయనంలోనే కాక, భక్తిరస ప్రధానమైన భజనలు, అభంగ్లు పాడడంలో సిద్ధ హస్తుడు.
20 వ శతాబ్దం పూర్వార్థం వరకూ, 'ఖయాల్ గాయనం' గురుశిష్య పరంపర' గా సాగేది. భీమ్సేన్ జోషి గురువైన సవాయి గంధర్వ, అబ్దుల్ కరీంఖాన్ కు శిష్యుడు. అబ్దుల్ కరీంఖాన్ అబ్దుల్ వహీద్ ఖాన్తో కలిసి, కిరానా ఘరాణా ను స్థాపించాడు.తన 11 వ ఏట, చిన్నతనంలో అబ్దుల్ కరీంఖాన్ గాయనం విని ఉత్తేజితుడై, ఇల్లు వదలి గురువును వెదుక్కుంటూ, ధార్వాడ్ తరువాత పుణె చేరుకున్నాడు. తరువాత గ్వాలియర్ కు వెళ్ళి, 'మాధవ సంగీత పాఠశాల'లో చేరాడు. ఆ పాఠశాలను గ్వాలియర్ మహరాజులు, ప్రముఖ సరోద్ విద్వాంసుడు, హఫీజ్ అలీఖాన్ సహాయంతో నడుపుతుండేవారు. మంచి గురువు కోసం, ఢిల్లీ, కోల్కతా, గ్వాలియర్, లక్నో, రాంపూర్, లలో పర్యటించాడు. చివరకు అతని తండ్రి, భీమ్సేన్ జోషిని జలంధర్ లో పట్టుకొని, తిరిగి ఇంటికి తోడ్కొని వచ్చాడు. 1936 లో ,సవాయి గంధర్వ, భీమ్సేన్ను శిష్యుడిగా స్వీకరించాడు. ప్రముఖ హిందుస్తానీ సంగీత గాయని గంగూబాయి హంగల్, అతని సహవిద్యార్థిని. అలా నాలుగేళ్ళు సవాయి గంధర్వ వద్ద సంగీతాన్ని అభ్యసించాడు. భీమ్సేన్ జోషికి ఇష్టమైన రాగాలు : శుద్ధ కల్యాణ్, మియాన్ కీ తోడి, పురియా ధనశ్రీ, ముల్తానీ, భీమ్పలాసీ, దర్బారీ మరియు రామ్కలీ లు. భీమ్సేన్ అబ్దుల్ కరీంఖానే కాక, కేసర్బాయి కేర్కర్, బేగం అక్తర్, ఉస్తాద్ అమీర్ఖాన్ ల వల్ల ఎంతో ప్రభావితుడైనాడు. చివరకు తన ప్రత్యేక గాయన శైలిని రూపొందించుకొన్నాడు
భీమ్సేన్ జోషి తండ్రి, గురాచార్య జోషి; బడి పంతులు. చిన్న వయసులోనే భీమ్సేన్ జోషికి సునంద తో వివాహం జరిగింది. రాఘవేంద్ర మరియు ఆనంద్ జోషిలు గాయకులు. తరువాత భీమ్సేన్ వత్సల ను పెళ్ళాడాడు. శ్రీనివాస్ జోషి మంచి గాయకుడు; ఎన్నో ఆల్బంలను విడుదల చేశాడు
బసంత్ బహార్ ( మన్నాడేతో ), బీర్బల్ మై బ్రదర్ ( పండిట్ జస్రాజ్తో), తాన్సేన్ (1958) మరియు అంకాహీ (1985). భీమ్సేన్ జోషి కన్నడ భజనలు (దాసవాణి, ఆల్బమ్) మరాఠీ అభంగ్లు పాడాడు. జాతీయ ప్రతిపత్తిపై తీసిన సంగీతపరమైన వీడియో, 'మిలే సుర్ మేరా తుమారా' అనేది జగత్ప్రసిద్ధం. భీమ్సేన్ జోషి తన గురువు సవాయి గంధర్వ గౌరవజ్ఞాపకార్థం ప్రతి సంవత్సరం, డిశంబరు నెలలో పుణె నగరంలో, సవాయి గంధర్వ సంగీత మహోత్సవం ను నిర్వహిస్తాడు.
అవార్డులు
- భారత రత్న 2008
- కర్నాటక రత్న 2005
- మహారాష్ట్ర భూషణ్ 2002
- పద్మవిభూషణ్ 1999
- పద్మభూషణ్ 1985
- సంగీతనాటక అకాడమీ అవార్డు 1976
- పద్మశ్రీ 1972
________________________________________________
पंडित भीमसेन जोशी (४ फेब्रुवारी, इ.स. १९२२ - २४ जानेवारी इ.स. २०११) हे भारतरत्न या भारतातील सर्वोच्च नागरी सन्मानाने गौरविले गेलेले लोकप्रिय हिंदुस्थानी शास्त्रीय गायक होते.
अनुक्रमणिका[लपवा] |
[संपादन] संगीतशिक्षण
भीमसेन जोशींचे वडील एक शिक्षक होते. भीमसेनचा संगीताकडे असलेला ओढा त्यांना पसंत नव्हता. भीमसेनांनी वैद्यकीय अथवा अभियांत्रिकी शिक्षण घ्यावे असा त्यांचा आग्रह होता. या मतभेदांमुळे अखेर भीमसेनांनी घर सोडण्याचे आणि त्याकाळी शास्त्रीय संगीतासाठी ख्यातनाम असलेल्या ग्वाल्हेर, लखनौ, रामपूर या शहरांपैकी एका ठिकाणी जाण्याचे ठरविले. त्याप्रमाणे त्यांनी इ.स. १९३३ साली वयाच्या अकराव्या वर्षी घर सोडले आणि ते ग्वाल्हेरात दाखल झाले.
त्यानंतर भीमसेन जोशींनी खिशात पैसे आणि पोटात अन्न नसूनदेखील गायनाच्या तळमळीपायी उत्तर भारतात अनेक ठिकाणी भटकंती केली. उस्ताद अब्दुल करीम खाँ, वझेबुवा, केसरबाई केरकर, उस्ताद बिसमिल्ला खाँ, वगैरेंचे गायन-वादन त्यांनी ऐकले. सुरुवातीला ते इनायत खाँ यांचे शिष्य जनाप्पा कुर्तकोटी यांच्याकडे गायन शिकले. त्यानंतर जालंदर येथे पंडित मंगतराम यांच्याकडे व ग्वाल्हेर येथे राजाभय्या पूंछवाले यांच्याकडेही गाण्याचे शिक्षण घेतले. त्यानंतर ते रामपूर येथे मुश्ताक हुसेन खाँ यांच्याकडे काही काळ शिकले. अशा प्रकारे काही वर्षे ग्वाल्हेर, लखनौ, रामपूर येथे व्यतीत केल्यानंतर त्यांचा शोध घेत असलेल्या वडिलांशी त्यांची भेट झाली आणि भीमसेन पुन्हा घरी परत आले. भीमसेनांचा संगीतासाठीचा तीव्र ओढा पाहून त्यांचे वडील भीमसेनांना जवळच असलेल्या कुंदगोळ गावातील रामभाऊ कुंदगोळकर यांच्याकडे घेऊन गेले आणि रामभाऊंनी भीमसेनांना त्यांचे शिष्यत्व दिले. रामभाऊ 'सवाई गंधर्व' म्हणून ख्यातनाम होते. त्यांच्या मार्गदर्शनाखाली, भीमसेनांनी हिंदुस्थानी शास्त्रीय गायनाचे धडे घेतले. रामभाऊ हे किराणा घराण्याच्या पद्धतीचे गायक होते. त्या काळातील परंपरेनुसार भीमसेनांनी गुरुगृही राहून कष्टपूर्वक गायनाचे धडे घेतले. रामभाऊ त्यांच्याकडून तोडी, पुरिया, मुलतानी वगैरे रागांवर रोज सुमारे आठ तास मेहनत करवून घेत. आणि त्यांच्याकडून भीमसेनांनी इ.स. १९३६ ते इ.स. १९४१ पर्यंतच्या काळात शक्य तेवढे ज्ञान आत्मसात केले. त्यावेळी आणि त्यानंतरही ते रोज सोळा तासांचा रियाज करण्याचा स्वतःचा दंडक पाळीत. त्यानंतर गुरू रामभाऊंच्या आज्ञेनुसार भीमसेनांनी त्यांचा निरोप घेतला आणि ते पुणे येथे आले.
भीमसेन जोशींनी, त्यांचे गुरू सवाई गंधर्व यांच्या स्मरणार्थ १९५२ सालापासून पुणे येथे दरवर्षी होणारा सवाई गंधर्व संगीत महोत्सव सुरू केला.
कारकीर्द
भीमसेनांनी त्यांची पहिली संगीत मैफिल इ.स. १९४२ साली वयाच्या केवळ एकोणविसाव्या वर्षी पुण्यातील हिराबागेत घेतली. त्यापुढील वर्षीच त्यांच्या काही कानडी आणि हिंदी भाषेतील उपशास्त्रीय गीतांचे पहिल्यांदा ध्वनिमुद्रण झाले. आणि पुढील काही वर्षांनी त्यांच्या शास्त्रीय गायनाचे. सवाई गंधर्वांच्या षष्ट्यब्दी सोहळ्यानिमीत्त त्यांनी गायन केले आणि महाराष्ट्राला त्यांची पहिली नीट ओळख झाली.
त्यांची लोकप्रियता आणि त्यामुळे संगीत मैफिलींसाठी करावी लागणारी त्यांची धावपळ वाढली. त्यांच्या त्या काळी वारंवार होणार्या विमान प्रवासांमुळे, त्यांना पु.ल.देशपांडे यांनी गमतीने 'हवाईगंधर्व' ही पदवी बहाल केली होती. कित्येक वेळा एकाच दिवसात दोन शहरांतील मैफली घेण्यासाठी ते दोनदा विमानप्रवास करीत.
भीमसेन जोशींना हिंदुस्थानी शास्त्रीय गायन पद्धतीचे ख्याल गायक म्हणत असले तरी त्यांनी १९४० च्या दशकात लखनौमध्ये एक वर्ष राहून तेथील ख्यातनाम गायकांकडून ठुमरी शिकून घेतली होती. ते ठुमरीही अतिशय छान गात. भीमसेन जोशींनी 'संतवाणी' या नांवाने मराठी अभंगगायनाचे अ़क्षरशः हजारो कार्यक्रम केले. कवि वसंत बापट त्यांच्या अभंगवाणी कार्यक्रमात अनेकदा अतिशय सुरेख निरूपण करीत.
भारतात शास्त्रीय गायनाच्या हिंदुस्थानी आणि कर्नाटकी या दोन प्रमुख शाखा मानल्या जातात. भीमसेन जोशींचे वैशिष्ट्य असे की ते दक्षिणी भारतात प्रचलित असलेल्या कर्नाटकी गायनातल्या चीजा हिंदुस्थानी पद्धतीने गाऊन दाखवीत. त्यामुळे त्यांचे गायन कर्नाटकी संगीताची परंपरा असलेल्या दक्षिणी भारतातही, विशेषतः तरुण पिढीमध्ये लोकप्रिय झाले.
अशा या महान गायकाचे सोमवार दिनांक २४ जानेवारी,२०११ रोजी सकाळी ८:०५ वाजता पुणे येथे वयाच्या ८८व्या वर्षी देहावसान झाले.
गौरव
भीमसेन जोशींना अ॑नेक पुरस्कारांनी आणि सन्मानांनी गौरविण्यात आले. त्यांतले काही इ.स. १९७२साली मिळालेलापद्मश्री पुरस्कार, इ.स. १९७६ सालचा संगीत नाटक अकॅडमी पुरस्कार, आणि इ.स. १९८५ सालचा पद्मभूषण पुरस्कार हे आहेत. जयपूर येथील गंधर्व महाविद्यालयाने त्यांना संगीताचार्य ही पदवी दिली तर पुण्याच्या टिळक विद्यापीठाने डि. लिट्. ही पदवी दिली. इतर पुरस्कारांमध्ये पुण्यभूषण पुरस्कार, स्वरभास्कर पुरस्कार, तानसेन पुरस्कार इत्यादींचा समावेश आहे. पुणे आणि गुलबर्गा येथील विद्यापीठांनी त्यांना डॉक्टरेट ने सन्मानित केले आहे. नोव्हेंबर ४, २००८ रोजी भारत सरकारने त्यांना भारतरत्न हा सर्वोच्च नागरी सन्मान देण्याचे जाहीर केले [१].
त्यांनी सुरू केलेला सवाई गंधर्व संगीत महोत्सव हा भारतातील एक मोठा संगीतोत्सव समजला जातो. पुणे विद्यापीठाच्या ललित कलाकेंद्रात पंडित भीमसेन जोशी यांच्या नावाने अध्यासन स्थापण्यात आले आहे.
त्यांनी केलेल्या संगीताच्या सेवेमुळे भारतीय शास्त्रीय संगीतात पंडित भीमसेन जोशींचे स्थान अजरामर झाले आहे.
______________________________________________________--
பண்டிட் பீம்சென் குருராஜ் ஜோஷி (கன்னடம்: ಪಂಡಿತ ಭೀಮಸೇನ ಗುರುರಾಜ ಜೋಷಿ, மராட்டி: पंडित भीमसेन गुरुराज जोशी, பெப்ரவரி 4, 1922 - சனவரி 24, 2011) இந்துஸ்தானி இசை மரபில் ஓர் இந்திய குரலிசைப் பாடகராவார். கிரான காரனாவின் (பள்ளி) உறுப்பினரான இவர், அவரது கயால் வகைப் பாடல்களுக்கு மிகவும் பிரசித்தி பெற்றவர், அதோடு அவரது பக்திப் பாடல் நிகழ்ச்சிகளுக்கும் (பஜனைகள் மற்றும் அபாங்குகள் ) பிரபலமானவராவார். அவர் இந்தியாவின் உயரிய குடியியல் விருதான பாரத் ரத்னா விருதைப் பெற்றவராவார், அவருக்கு 2008 ஆம் ஆண்டில் அது வழங்கப்பட்டது
ஆரம்பகால வாழ்க்கை
கர்நாடக மாநிலத்தின் வட பகுதியிலுள்ள கடகா நகரில் ஒரு கன்னட குடும்பத்தில் இவர் பிறந்தார்[2][3]. அவரது தந்தை குராச்சார்யா ஜோஷி ஒரு பள்ளி ஆசிரியராவார். 16 உடன் பிறந்தவர்களில் பீம்சென் மூத்தவராவார். அவரது உடன்பிறந்தவர்களில் சிலர் இன்றும் அவரது கடகாவிலுள்ள முன்னோர்களின் இல்லத்தில் வசித்துவருகின்றனர்[4]. பீம்சென் சிறுவயதில் தாயை இழந்தவர், பின்னர் அவரது சித்தியால் வளர்க்கப்பட்டார்
தொழில் வாழ்க்கை
20 ஆம் நூற்றாண்டின் முதல் பாதி வரை, காயல் பிரதானமாக குரு சிஷ்யா (குரு-சீடர்) மரபிலேயே கற்றுக்கொடுக்கப்பட்டு வந்தது. பீம்சென்னின் குரு ஸ்வாமி கந்தர்வா, அப்துல் கரீம் கானின் தலைமை சீடராவார், அவர் தனது உறவு சகோதரர் அப்துல் வஹீது கானுடன் இணைந்து கிரானா காரனா என்னும் இந்துஸ்தானி இசைப் பள்ளியைத் தொடங்கினார்.
ஜோஷி இளவயதில் அப்துல் கரீம் கானின் ஒரு ரெக்கார்டிங்கைக் கேட்டு அதில் கவரப்பட்டே பின்னாளில் இசைக் கலைஞராக வேண்டும் என்ற எண்ணத்தைப் பெற்றார். 1933 இல், 11-வயதான பீம்சென் ஒரு குருவைத் தேடிக் கண்டறிந்து இசை கற்பதற்காக வீட்டை விட்டு வெளியேறினார்.[3] ரயிலில் அவரது சக பயணியர்கள் கொடுத்த சிறிய பணத்தின் உதவியைக் கொண்டு பீம்சென் முதலில் தர்வாருக்கும் பின்னர் பூனாவிற்கும் சென்றார். பின்னர் அவர் க்வாலியருக்குச் சென்றார், அங்கு மாதவா இசைப் பள்ளியில் சேர்ந்தார், அது க்வாலியர் மஹாராஜாவினால் நடத்தப்பட்டு வந்த பள்ளியாகும், அதற்கு பிரபலமான சரோத் கலைஞர் ஹாசிஃப் அலி கான் உதவியாக இருந்தார். அவர் டெல்லி, கொல்கத்தா, க்வாலியர், லக்னோ மற்றும் ராம்பூர் உட்பட வட இந்தியாவில் 3 ஆண்டுகள் பயணம் செய்து ஒரு குருவைக் கண்டறிய முயற்சித்தார்.[5] பின்னர், அவரது தந்தை அவரை ஜலந்தரில் கண்டுபிடித்து பீம்சென்னை மீண்டும் வீட்டிற்கு அழைத்துவந்தார்.[3]
1936 இல், சவாய் கந்தர்வா எனப் பிரபலமாக அறியப்படும் தார்வாதைச் சேர்ந்த ராம்பா குண்ட்கோல்கர் அவரது குருவாக இருக்கச் சம்மதித்தார். பீம்சென் ஜோஷி அவரது இல்லத்தில் குரு-சிஷ்யா (ஆசிரியர்-மாணவர்) மரபின்படி தங்கியிருந்தார், அவரது குருவிடமிருந்து இசையறிவைப் பெற்றார், அந்த வேளையில் அவரது இல்லத்தில் பகுதி நேரப் பணிகளையும் செய்துவந்தார். கீரன காரணாவிலிருந்து வந்த மற்றொரு குரலிசைப் பாடகர் கங்குபாய் ஹங்கல் அந்தக் காலகட்டத்தில் பீம்சென்னின் சக மாணவராக இருந்தவராவார். ஜோஷி தனது பயிற்சியை பின்னர் ஸ்வாமி கந்தர்வாவுடன் 1940 ஆம் ஆண்டு வரை தொடர்ந்தார்.
ஜோஷி 1943 ஆம் ஆண்டு மும்பைக்குச் சென்று வானொலி கலைஞராகப் பணியாற்றினார். அங்கு தனது 19 வயதில் நிகழ்ச்சிகளை நடத்தினார். கன்னடம் மற்றும் ஹிந்தியில் சில பக்திப் பாடல்களைக் கொண்டிருந்த அவரது அறிமுக இசைத் தட்டு HMV ஆல் வெளியிடப்பட்டது, அப்போது அவருக்கு வயது 22.
பீம்சென்னின் இசையை விமர்சகர்களும் மக்களும் மிகவும் பாராட்டினர். அவரது நிகழ்ச்சிகள் தன்னிச்சையான இயல்பும், துல்லியமான இசைக் குறிப்புகளும் அவரது அசாதாரணமான குரலிசைப் பயிற்சியைப் பயன்படுத்தி அவர் பாடும் தலை சுற்றும் விதத்திலமைந்த டான்களும் தாளத்தில் அவருக்கு இருந்த மேதைமையும் அவரது புகழுக்கு முக்கிய அம்சங்களாக இருந்தன. அவர் அசாத்தியமான இசைத் தொடர்களையும் டான்களையும் அதிக பிரயத்தனமின்றி தன்னிச்சையாகவே பிரயோகிக்கும் திறமை கொண்டிருக்கக் கூடிய அவர் எப்போதும் இசையில் நீண்ட பயணத்தை மேற்கொள்பவராகவே விளங்கினார். கடினமான கோட்பாடுகளால் கட்டுப்படாதவராக விளங்கிய அவர் அதீத உயரங்களுக்கு பயணித்தும் சில நேரங்களில் விண்மீன்களை அடைந்தும் இசையில் மாயஜாலாங்களைச் செய்தார்.[6] அவர் அரிதாகவே சர்கம் மற்றும் டிஹாய் களைப் பயன்படுத்தினார், அவர் பெரும்பாலும் கிரான காரனாவின் பாரம்பரிய பாடல்களையே விரும்பினார். சில ஆண்டுகளில் அவர் அடிக்கடி பாடும் சில ராகங்களில் மிகுந்த நிபுணத்துவம் பெற்றார். அவர் அதிகமாக விரும்பும் ராகங்கள் என அறியப்படுபவற்றில், சுத்த கல்யாணி, மியான் கி தோடி, பூரிய தனஸ்ரீ, முல்தானி, பீம்பளாசி, தர்பாரி மற்றும் ராம்கலி ஆகியன அடங்கும். அம்துல் கரீம் கான் மட்டுமின்றி, கேசர்பாய் கேர்க்கர், பேகம் அக்த்தர் மற்றும் உஸ்தாத் அமீர் கான் போன்ற பிற இசைக்கலைஞர்களாலும் அவர் மிகவும் கவரப்பட்டார். பீம்சென் விரும்பிய வெவ்வேறு பாணிகளைப் பயன்படுத்தி வெவ்வேறு விதமாக பிரயோகித்த பின்னர் அவரது தனிப்பட்ட பாணி அவருக்குக் கிடைத்தது.[7]
ஜோஷி, பசந்த் பாஹர் (மன்னா டேவுடன்), 'பீர்பால் மை ப்ரதர்' (பண்டிட் ஜஸ்ராஜ்) மற்றும் நோடி ஸ்வாமி நாவு இரோது ஹீகே போன்ற திரைப்படங்களிலும் பாடியுள்ளார். 'தான்சேன்'(1958 ஆம் ஆண்டு வெளியானது)[சான்று தேவை] மற்றும் 'அன்கஹீ'( 1985 ஆம் ஆண்டு வெளியானது) ஆகிய படங்களிலும் பாடியுள்ளார்.
பக்தி இசையில், அவரது பஜனைகள், குறிப்பாக தசவானி ஆல்பமும் மராத்தி அபாங்குகளும் மிகவும் பிரபலமானவை. தேசிய ஒருமைப்பாட்டுக்கான பிரபலமான மிலே சுர் மேரா துமாரா இசை காணொளியில் தொடக்க கலைஞராக வருவது உலகளவில் அறியப்பட்ட அம்சமாகும்.
ஜோஷி வருடாந்தர சாஸ்திரிய இசை விழாவை நடத்துகிறார், அது அவரது குருவின் நினைவாக சவாய் கந்தர்வா இசை விழா என அழைக்கப்படுகிறது. இந்த விழா பூனாவில் ஒவ்வொரு ஆண்டும் டிசம்பர் மாதத்தில் நடைபெறுகிறது.[சான்று தேவை]
சொந்த வாழ்க்கை
பீம்சென்னின் குடும்பம் அவரது இளம் வயதில் அவருக்கு சுனந்தா காட்டி என்னும் பெண்ணை மணம் முடிக்க ஏற்பாடு செய்தனர்; அவர் பீம்சென்னின் உறவினராவார். அவருக்கு ராகவேந்திரா மற்றும் ஆனந்த் என இரண்டு மகன்கள் இருந்தனர். அவர்கள் இருவருமே மெல்லிசை சாஸ்திரீய குரலிசைக் கலைஞர்களாவர். அவரது மனைவி 1992 ஆம் ஆண்டு காலமானார். பின்னர் பீம்சென் வத்சலா முதோல்கர் என்பவரை மணந்தார். அவர் 2004 ஆம் ஆண்டு காலமானார். பீம்சென்னுக்கும் வத்சலாவுக்கும் இரண்டு மகன்களும் ஒரு மகளும் பிறந்தனர். மூத்த மகன் ஜயந்த் ஓவியரும், இளைய மகன் ஸ்ரீனிவாஸ் குரலிசைக் கலைஞரும் இசை இயற்றுபவரும் ஆவார், மேலும் அவர் சில வணிக ரீதியான படைப்புகளையும் பதிவு செய்திருக்கிறார்
விருதுகளும் அங்கீகாரங்களும்
- 1972 - பத்ம ஸ்ரீ
- 1976 - சங்கீத் நாடக் அகாடமி விருது
- 1985 - பத்ம பூஷன்
- 1985 - சிறந்த பின்னணிப் பாடகருக்கான தேசியத் திரைப்பட விருது
- 1986 - "முதல் பிளாட்டினம் டிஸ்க்" [8]
- 1999 - பத்ம விபூஷன்
- 2000 - "ஆதித்ய விக்ரம் பிர்லா கலாஷிக்கார் புரஸ்கார்" [9]
- 2001 - கன்னட பல்கலைக்கழகத்திலிருந்து "நடோஜா விருது"[10]
- 2002 - மஹாராஷ்ட்ர பூஷன் [11]
- 2003 - கேரள அரசின் "ஸ்வாதி சங்கீத புரஸ்காரம்" [12]
- 2005 - கர்நாடக ரத்னா
- 2008 - பாரத் ரத்னா
- 2008 - "ஸ்வாமி ஹரிதாஸ் விருது" [13]
- 2009 - டில்லி அரசாங்கத்திடமிருந்து "வாழ்நாள் சாதனை விருது"[14]
- 2010 - பெங்களூரின் ராம சேவா மண்டலியிடமிருந்து, "எஸ் வி நாரயணஸ்வாமி ராவ் தேசிய விருது"
Subscribe to:
Posts (Atom)